Dünya roman türünün en büyük yazarlarından biri olarak kabul edilen Fransız yazar Balzac'ın "İnsanlık Komedyası" ana başlığı altında topladığı "Taşra Yaşamından Sahneler" bölümünde yer alan Vadideki Zambak, 1835 yılında yayımlanmış.
Vadideki Zambak, romanın baş kahramanı Felix'ten Nathalie'ye bir mektup ile başlar. Felix'in
İmgelerle yer değiştiriyorum Füsun
Şiirin bir odasına üç yüz milyon vereceğim
Durmadan mazmunlara sürgün gidiyorum olmuyor böyle.
Cümle kapıların önünde kelimelerle beş taş oynuyorum.
Tam şiir kitabım bitti diye üzülüyorum ama her defasında kitaplıktan bir tane çıkıyor. O çok istediği bayramlık ayakkabılar ya da şeker alınmış çocuk gibi mutlu oluyorum sonra. Şiirler ki bir insanın kendinden kendine kaçışıdır. Kendini kendisine kabul ettirmesidir insanın. Neyse geçelim bu faslı.
Şimdi herkes sanıyor ki alıntılarımdan
Bağırmak denen bir adam saltanatını kurmuş burada
(...)
Hiçbir takım tutmuyorum, yıldızların takımından başka
(...)
Siyah bir gelinliğe benzeyecek bu şiir
Uzun kuyruklusundan
Karanlık sokaklardan biraz korkuyorum
Ama korkmuyorum da esasında.
Pardon diyorum ayağıma bastığında dünya
Saçlarımın ucundan başlıyor artık kırılma
Kelimelerin tadına bakıyorum
Zehrinden korktuğum acı kelimeleri yutuyorum yanlışlıkla.
"..Cümle kapıların önünde kelimelerle beş-taş oynuyorum.
Karanlık sokaklardan biraz korkuyorum
Ama korkmuyorum da esasında.
Pardon diyorum ayağıma bastığında dünya
Saçlarımın ucundan başlıyor artık kırılma
Kelimelerin tadına bakıyorum
Zehrinden korktuğum acı kelimeler yutuyorum yanlışlıkla"
Ben yürürümüyorum Füsun cadde yürüyor
Bir cadı olduğumu burdan anlıyorum
Hiçbir takım tutmuyorum, yıldızlar takımından başka
...
Bugün bir harf girdi atmosferime, tutuştu ve yandı