"Belki senin için geçen yalnızca birkaç yıldır delikanlı,buradakiler içinse koca bir asır geçti.Bazen tarih tozlarını birkaç yılda süpürüverir.Bana kalırsa,buralarda kaybolmadan,tamamen kaybolup gitmeden geldiğin yere dön delikanlı.Aradıkların ya ölmüştür,ya kaybolmuş...Bulsan bilir,onların senin bıraktığın insanlar olmadığını göreceksin.En kötü yabancı çeşidi,bir zamanlar tanıdıklarının arasından çıkar.
En kötü yabancı çeşidi, bir zamanlar tanıdıklarının arasından çıkar.
Çador
" Kitapları saklayanlar, kişileri, hayatları, hikayeleri de saklarlar"
Sayfa 46 - metisKitabı okudu
En kötü yabancı çeşidi, bir zamanlar tanıdıklarının arasından çıkar.
Hiç kimsenin yüzünde Allah'a inanmanın huzuru ve güveni yoktu. Yalnızca korkunun, kaygının kayışa çevirdiği tedirgin ve yağlı bir huzursuzluk vardı bu kendine kapanan yüzlerde. Hayatları çoktan bittiği halde ömürleri bitmemiş insanların sürüncemede kalmış günlerini yaşıyor gibiydiler.
Çadori annelerimizin, ninelerimizin geleneksel ve masum başörtüsü değildir yalnızca. Kafalarımızdaki köprüdür. Örtünmek bir ahlak haline getirildiğinde, arkası mutlaka gelir; karara karara gelir. Örtünmenin sonu yoktur. Kadınlar kefene kadar örtünmek zorunda kalırlar.
Aslında kelimelerin, yazılarla doldurulmuş kitapların ona yardım etmeyeceğini en başından biliyordu Akhbar. Kitaplar her şey olup bittikten sonrası içindi.
"Aralarındaki sessizlik uzayınca, gözlerini duvarlar boyu dizilmiş kitaplarda gezdirdi Akhbar. Hayatın sırrı bu kitaplardan birinin içinde saklı olmalıydı. Ama o tek bir kitabı bulana kadar ömür geçebilir ve insan hayatın sırrına erişemeden ölüp gidebilirdi. Buna değip değmediği kafasında hep bir soru işareti olarak kalmış, bu yüzden kitaplardan hep uzak durmuştu. Çok kitap okuyan insanlara hayatın yetmediğini biliyordu. Kitapların dünyasında hayatı küçük gören, tehdit eden bir şey vardı. Hem hakkında bu kadar yazı yazılan hayat neydi? Hangi yazı hayata yetmişti? Kelimelerle dolu sayfalar, sayfalarla dolu kitaplar, kitaplarla dolu dükkanlar her zaman olduğu gibi gene ona boğuntu, bir an önce kaçıp kurtulma arzusu verdi."
Sayfa 48Kitabı okudu
"Belki de bir zamanlar çocuk olmak bile başlı başına bir mutluluk kaynağıydı"
Sayfa 19 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"Kelimeler hiç de az şey değildir",dedi. "Sakın onları küçümseme delikanlı! Kelimelere itimadın olsun."
Sayfa 27 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"Dünyada çok az şey, birlikte aynı şeye gülen baba ile oğulun kahkahalarının aydınlığındaki mutluluğun yerini tutar."
Sayfa 34 - Metis YayınlarıKitabı okudu