... 
Sabri F. Ülgener şöyle diyor: “Ortalama aydının kapitalizm hakkında bildikleri ucuz cep kitaplarının pek de ötesine geçmiş sayılamaz. Ama orası önemli değil! Önemli olan, başı sıkıştıkça kabahati götürüp boynuna dolayacağı suçluyu-nihayet- adıyla sanıyla tanımış olmanın rahatlığıdır. Buluş yeni değil; belki insanlık tarihi kadar eski: Tıpkı ilkel insanın taştan gövdeler yontup sonra da iblis diye karşısına geçip taşlaması ve taşladıkça rahatlaması gibi, çağımız entelektüeli de saldıracağı gövdeyi hem de açık kimliği ile teşhis edilmiş halde görmenin keyfi ve rahatlığı içindedir. Neye el atsa altında o her kötülüğün ve tersliğin başı olan suçluyu bulacaktır. Söz gelişi, çile çekmiş bir neslin acılarından mı söz edilecek? Kalıp hazır: “Bütün gençlik yıllarını kapsayan o insanlık dışı kapitalist büyümenin biçimlendirdiği… bir kuşak!” (Zihniyet, Aydınlar ve İzm’ler, s.109)
Böyle bir zihniyet dünyasında, “insanlık dışı kapitalizm” ne demek diye soramazsınız, çünkü sıradan aydınlarımıza göre o artık kötülüğün tanrısıdır, iblistir ve de taşlanmayı hak etmiştir.
Mehmet Ocaktan
Kaynak: karar.com/yazarlar/mehmet...
Çağımız bireysellik çağı. Ama tüm insanlık bunu yanlış anladı gibi geliyor bana.
Birey olmak, kendinin farkına varmak, kendi arzularının ve isteklerinin peşinden gidebilme iradesi göstermekle tüm dünyayla arana bir bent çekmek arasında fark var.
İnsan insanla var. İnsan insanın yardımına, desteğine, sıcaklığına muhtaç, bir kere bunu kabul etmemiz lazım. Çocukken olduğu gibi bazen gerçekten öpünce geçer, bazen bir şefkat tavrı bir yaranın iyileşmesini sağlar. Yaralarımızın gözükmesine izin verip şefkate kucak açmamız lazım diye düşünüyorum.
Turgut uyar Efendimiz acemilik
Çağımız bireysellik çağı. Ama tüm insanlık bunu yanlış anladı gibi geliyor bana.
Birey olmak, kendinin farkına varmak, kendi arzularının ve isteklerinin peşinden gidebilme iradesi göstermekle tüm dünyayla arana bir bent çekmek arasında fark var.
İyi ve kötü arasında..
Arjantin edebiyatından merhaba..
Yazarımız Arjantin, Buenos Aires- Rojas 1911-2011 yılları arasında yaşamış, bu 100 yıllık yaşamında Arjantinde yaşanan politik olaylar sırasında yaşanan kayıp kişileri, faili meçhulleri ve çeşitli insanlık suçlarını araştıran bir komisyona başkanlık etmiş, Cervantes, Fransız Şeref Nişanı gibi prestijli ödüllerinin sahibi olup aynı zamanda da romanlarının dışında makale ve deneme yazılarıyla da Latin Amerika edebiyatının son büyük klasik yazarları arasında sayılmıştır.
Kitap 6 bölümden oluşuyor; özünde daha çok yazarın yaşadığı dönem ve o zamandan bu yana gelinen çağımız arasındaki farklılıkları ele alıyor. Bu farklılıklar içinde modern yaşamın zorluğu altında, hareketli bir sistem içinde sürekli üretmek zorunda kalan insanın bu hız içinde insanca kalamayacağı, insanlıktan çıkıp robotlaşması ve sonucunda da yok olacağının aynı zamanda duygularının yozlaşması, bazı değerlere sahip çıkılmadığından kaybolacağı ama kaybolmaması için ne yapmak gerektiği, nasıl direnmek gerektiği yönünde küçük görünen ama aslında büyük etkisi olan detayları oldukça ince ve vurucu bir şekilde işlenmiş buldum.
“Bir ruhta kendi dünyamı bulmanın, kendi türümü dost bir varlıkta kucaklamanın tatlı tesellisine..” diyerek başlayan kitap, “ Istırap ve sefalet içinde şarkı söyleyen bir insan karşısında dünyanın elinden hiç bir şey gelmez.” diyerek sonlanıyor.
Geç bir tanışma oldu ancak çok beğendim, dilerim bir gün yolunuz mutlaka 
Ernesto Sabato ile keşişsin.
Çağımız insanı sevilebilir olmanın yolunun şeylere/nesnelere, görselliğe, şekle, imaja yatırım yapmak olduğunda hemfikir neredeyse. İyi bir fiziğe sahip olmak için, genç bir görünüme sahip olmak için, etkilemek, baş döndürmek, sarsmak, zevk vermek, hatırlanmak, tercih edilmek için insanüstü değil de aslında insanlık dışı, yorucu ve boş bir yarışın içine sürüklenmektedir. Kozmetik ve estetik sektörünün dünyada artık kocaman bir sanayiye dönüşmüş olması tesadüf olamaz değil mi? Çağımız insanı, kendinden bir haz nesnesi yaratmanın peşinde artık. Bütün bunların arasında sevgiden söz etmek mümkün olmuyor ne yazık ki.
Sayfa 94 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Sosyalistlerin Felsefesi/Felsefe-Bilim ve Din
Sosyalizm için toplum düzeni hazırlamak:İşte insanlık için en yüksek ahlak!Çağımız bizden bunu bekler.
Sayfa 122 - ebyKitabı okudu
