Endüstri toplumunun çağdaş insanı, putların biçimini
değiştirmiş ve onlara, kendi hayatında daha geniş bir yer
vermeye başlamıştır. O, kendi hayatım yöneten kör ekonomik
kuvvetlerin bir nesnesi olmuştur. O, kendi ellerinin
ürünlerine tapar ve, böylece, kendisini bir “şeye dönüştürür.
Yabancılaşan, sadece işçi sınıfı değil fakat herkestir.
... Avrupa'nın
ve Amerika’nın endüstrileşmiş toplumlarında görülen yabancılaşma
süreci, siyasal rejimin niteliği ne olursa olsun,
isyanlara ve protesto hareketlerine yol açmıştır.
Marx'ın kapitalist
topluma yönelttiği asıl eleştiri, bu toplum sisteminin insandaki
“sahip olma” ve “kullanma” eğilimini, insanın en belirgin
arzusu haline getirmiş olmasıdır. Marx, sahip olma ve
tüketme arzusuna yenik düşen insanın, güdük kaldığına
inanır. Onun ülküsü, öylesine örgütlenmiş bir sosyalist
toplumdur ki, orada, kâr ve özel mülkiyet yerine, insanın
beşerî güçlerinin özgürce gerçekleşmesi ana hedef olacaktır.
Çoğa sahip olan değil de, çok şey olabilen insan, bütünüyle
gelişmiş ve gerçekten beşerî olan insandır.
Kişi,çoğu zaman, bir fikir bulduğunu, bu fikrin kendi keşfi ve
ürünü olduğuna inanır; öysa gerçekte, benliğini, kamuoyunun,
gazetelerin veya devletin yarattığı putlara, ya da bir
lidere kaptırmış; düşüncesini onlara aktarmıştır. Bu putların
kendi inançlarını temsil ettiğini sandığı halde; gerçekte, bu
sembolleri bilgi ve bilgelik tanrıçaları olarak benimsediği
için, onların düşüncelerini kendi düşünceleri gibi kabul etmektedir.Ve tamamen bu nedenle, ilâhlarına bağımlı bir köle
haline gelir, çünkü kafasını, düşüncelerini onlara aktarmıştır.