Gel, benden dinle âhüzârı,
Adem Baba'nın yadigârı,
Issız sahilde akşamları,
Dertleşen benim umman ile.
Sayfa 136Kitabı okudu
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor. Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini. Ormanların en kuytusunu sende görmekteyim. Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.Toprakların en bereketlisini sende sürdüm. Sende tattım yemişlerin cümlesini. Desem ki sen benim için, hava kadar lazım, ekmek kadar mübarek, su gibi aziz bir şeysin; nimettensin, nimettensin…
Cahit Sıtkı Tarancı
Artık ne kürk ne post isterim
Başım hoş değil devran ile.
En gerçeğinden dost isterim
Gelsin elinde derman ile.
Sayfa 136Kitabı okudu
Yalnız aşkta, kumarda, hayalde değil
Her adımda bir şeyler kaybediyoruz.
Sayfa 136Kitabı okudu
Olmasa her sevincin sonunda hüzün...
Sayfa 136Kitabı okudu
Mümkün olsa da insan her zaman gülse;
Olmasa her sevincin sonunda hüzün!
Sayfa 136Kitabı okudu
Gülmek mutadın olmalıdır güzel kız!
Sayfa 135Kitabı okudu
Kaside falan bekleme benden,
Ne kadar sıcak olsa koynumdaki kadın.
Öylesine şair değilim.
Sevmedim sevmiyorum seni kış mevsimi,
Fakir fukaraya gadrediyorsun.
Sayfa 132Kitabı okudu
Bereket versin
Gökyüzünün tapusu yok,
Herkes bakabilir.
Bulutlara kimse el koyamaz
Hayal kurma hürriyeti var.
Sayfa 128Kitabı okudu
Bazan gına gelir aşinalardan!
Bir yol keşfedip ayağın değmemiş
Başını alıp gitmek bu diyardan!
Kalbe şifa veren rüzgâra doğru;
Geceyle başlayan bahara doğru!
Sayfa 126Kitabı okudu
"Olur biter
Geçer gider.
Ama canımı yaka yaka yutkunduğum şeyler var.
Olup bitmeyen,
Geçip gitmeyen.
Zaman zaman yine uykusuzluk çekiyorum ama…
Çok da takılmıyorum artık bu uyku konusuna,
Uyuyunca geçmeyen şeylerin olduğunu
anladığımdan bu yana..."
Cahit Sıtkı Tarancı
Göğe sessizce yükselen ay on dördündeydi;
Gece akasya dalında asılı gölgeydi,
Bahtiyar başlarımız aynı penceredeydi!
Bir sen, bir ben sevgilim
Bir de bu bahar...
N'eyliyeyim sen güzelsin, ben de
Gençlik var.
Ölüm gibi mukadder bir yol ki
bu aşk
Ucu tâ Leylâ ile Mecnun'a çıkar.
Can yayınlarıKitabı okudu
İnsan kendine benzeyen, düşüncelerine ve duygularına samimi olarak iştirak eden bir kimseyle konuşmaktan, beraber olmaktan duyduğu zevki, bilmem ki nerede ve başka nede duyabilir!
Cahit Sıtkı Tarancı
İnsan kendine benzeyen, düşüncelerine ve duygularına samimi olarak iştirak eden bir kimseyle konuşmaktan, beraber olmaktan duyduğu zevki, bilmem ki nerede ve başka nede duyabilir!
Cahit Sıtkı Tarancı