Çocuk ve Savaş
Cahit Zarifoğlu'nun 'Büyümek' şiirinde bahsettiği, çevresinde olan bitenin o var olduğu için olduğunu düşünen, her şeyin merkezinde olduğunu hayal eden çocukları yerlerinden eden, merkeze yerleşen savaş. Var olan her şeyi duymayan, görmeyen, hissetmeyen hâliyle yok etmeye, var olacak olanları da kendi karanlığında tutmaya niyetli savaş.
Sayfa 27
Zenginliğin kaynağı ne olursa olsun, ister Batıda Asya ve Afrika'nın yağmalanması ile ortaya çıkan sanayileşme, isterse Doğu'da petrolden sağlanan gelir, harcamayı mutluluk kabul eden insanların geliştirdiği kullan-at, ya da belirli bir zaman sonra yenile kültürünü güçlendiriyor ve bu her alana egemen oluyor. Bir zaman sonra zengini, tüketim ve gösterişi tek amaç kültürün değerleri kuşatıyor. Öyle bir kuşatılma ki, bize yalnızca tek kapı bırakılıyor, o da isteseniz de istemeseniz de bu akıntıya kapılmak. Söz konusu "akıntı toplumu"nun dışına çıkmaya kalkarsanız, önünüze çocuklarınızın eğitiminden, mesken sağlamaya ve ev döşemeye kadar öyle engeller çıkar ki, kendinizi akıntıya bırakmatan başka çare bulamazsınız.
Lüks bir salonda, ışıklar altında, smokinli erkeklerin ve gece elbiseli açık bayanların, aralarında herhangi meşru bir bağ olmadan, birbirlerinin kollarında müziğe uyarak salınışları, kenarda ellerinde kadehleriyle durup seyredenlere çok güzel ve kibar görünebilir. Bunu onlar adına anlamak mümkündür. Aynı şekilde bir Eskimo'nun erkek misafirine karısını ikram edişini de o kültürün kalıpları içerisinde izah edebilirsiniz. Buradan hareketle ülkelere, kültürlere göre, güzellik, namus, kibarlık, misafirperverlik vesair telakkileri, çeşitli toplumların farklı tezahürleri, veya eğilimleri olarak, kendi mantıkları ve yapıları içinde değerlendirmek, bunlar karşısında irkilmeniz ne kadar şiddetli olursa olsun soğukkanlılığınızı muhafaza etmek de mümkün. Ancak falan ülkede düzenlenen "Türk Haftası"nda Türk'ü bin yıl önce girdiği İslâm dairesinde kesin şekiller alan ve İslâm'ı aslî karakteri hâline getiren bir toplumu, iç çamaşırların, geceliklerin, endamlı, oynak mankenler tarafından sergilendiği bir defile ile tanıtmak mümkün müdür? Ya da bu tanıtılan biz miyiz? Ya da buna razı olacak Türklerin sayısı, Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde kaçtır? Bu tanıtma programlarını Kızıl Rusya'nın, Kızıl Çin'in sınırları içerisinde esir, milyonlarca Türk'e gösterseniz ve işte "Bu programlarla sizi dünyaya tanıtıyoruz." deseniz, onların sizler için ağızlarından çıkan ilk kelime ne olur?..
Cahit Zarifoğlu 'nun bir posteri asılı "Düştümse eğer sana bakarken düştüm" yazıyor.
Sayfa 113 - Doğan Kitap Yayınları
Cahit Zarifoğlu'nun dediği gibi; kıymet bilen insanlara zaafım var. Onlar İncili kaftan, gerisi ise yamalı fistan. "
Cahit Zarifoğlu'nun Annesi
Annesinin velayet çapında diyeceğim bir sabrı ve tevekkülü vardı. Bir velinin, Nakşibendi Şeyhi Abid Efendi’nin himayesinde yetişmişti.
Çocuklarına da oradan edindiği müktesebatı aktarmıştı, temel çok sağlamdı.
"Susunca yok oluyormuş insan"
Cahit Zarifoğlu'nun insanı derinden vuran çok güzel bir sözü vardır: "Keşke vaktiyle, saçma da olsa iki laf etseymişim. Susunca yok oluyormuş insan, çok sonra öğrendim."
Sayfa 120Kitabı okudu
Cahit Zarifoğlu'nun da dediği gibi, "Keşke vaktiyle, saçma da olsa iki laf etseymişim; susunca yok oluyormuş insan, çok sonra öğrendim."
Cahit Zarifoğlu'nun da dediği gibi;
"Keşke vaktiyle, saçma da olsa iki laf etseymişim; susunca yok oluyormuş insan, çok sonra öğrendim."
Yürek, Ademoğlu'nun en büyük mezarlığıdır.
Burası benim için bir gün, içimdeki bütün ölüleri gömüp gideceğin bir mezarlıktır.
Sayfa 70Kitabı okuyor
Müslüman inanır Allah'ın birliğine, Hazreti Peygamber'in O'nun kulu ve Resulü olduğuna ve getirdiği kuralların, nizamın hak olduğuna. Fakat bu, elinde kudret olduğu zamanda bile, ona insanlardan düşünce ve duygularının aynı olmasını, aynı kişileri sevmesini ve onlara uymasını istemek hakkını vermez. İster, ama zorlamaz
Sayfa 151Kitabı okudu
Cahit Zarifoğlu'nun şiiri uzun solukludur. Şiirleri nehir gibi akar.
“Şairler olmasaydı, şiir üzerimizden aşar, hayatı besleyemez, seliyle öldürürdü,” demesi boşuna değildir Zarifoğlu'nun.
Sayfa 225 - Şule YayınlarıKitabı okudu
