Eğer bana, içimde bu korku varken nasıl olup da cumartesi gününü “iyi” diye nitelediğimi sorarsan, bunu açıklamak zor olmaz. Seni sevdiğim için ( evet, seni seviyorum budala; tıpkı denizin, kendi dibindeki küçücük bir çakıltaşını sevmesi gibi, işte sevgim seni öyle kaplıyor.kaplıyor. -ve Tanrı izin verirse, senin yanında bu kez ben bir çakıltaşı olacağım) Bütün dünyayı seviyorum ve sol omzun da buna dahil, hayır önce sağ omzundu ve o yüzden onu canım istedikçe öpüyorum. … İşte bu yüzden vaktiyle bir bütün olduğumuzu söylemekte haklısın ve bu beni hiç korkutmuyor, aksine, benim tek mutluluğum, tek gurur kaynağım … ~Kafka
Şu an öylesine güzeldi ki... Ölesiye güzeldi.
Sayfa 348Kitabı okudu
Reklam
436 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
İnce Memed, okumadığım için kendimi kötü hissettiğim kitaplardan birisiydi (Yüzyıllık Yalnızlık: yirmi beş senelik pişmanlık). Çok rahat okunduğu için hızla bitirebildim, zaten durmak mümkün olmadı, öylesine bir anlatımı var ki herhalde kimse çok uzatarak okumamıştır. Sitede ve başka yerlerdeki yorumlarda kitapla ilgili çok güzel yorumlar var.
İnce Memed 1
İnce Memed 1Yaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 202358,3bin okunma
Eğer benim bir kızım olsaydı sanırım onun ensesinden hiç düşmezdim. Kız çocukları özeldir.
Karan ÇakılKitabı okudu
MİT
Genç tanrının bir insan olacağı gün gelecek, acısız, anlamış insanın ölü gülümsemesiyle. Güneş de uzaktan geçiyor kıyıları aleve boyayarak. Gün gelecek tanrı bir zamanlara ait kıyıların artık nerede olduğunu bilmeyecek. Sabah uyanılır, yazın ölmüş olduğu bir sabah, gözlerde dün gibi hâlâ ışık fırtınaları ve kulakta kana dönüşmüş güneşin uğultusu. Dünyanın rengi değişmiş. Dağ göğe değmiyor artık; bulutlar meyveler gibi üst üste yığılmıyor; suda bir çakıltaşı saydamlaşmıyor artık. Bir adamın bedeni düşünceyle eğiliyor, tanrının soluk aldığı yerde. Büyük güneş bitti ve toprağın kokusu, ve özgür sokak, insanlarla renklenmiş ölümü göz ardı eden. Yazın ölünmez. Biri yok olduğunda, herkes için yaşayan ve ölümü hiçe sayan tanrı vardı. Onun üzerinde hüzün bulutlardan bir gölgeydi. Adımı şaşırtıyordu toprağı. Şimdi adamın tüm kollarında, bacaklarında yorgunluğun ağırlığı var acısız: şafağın sakin yorgunluğu bir yağmur gününü açan. Kararmış kıyılar genci tanımıyor, oysa bir zamanlar onlara bakması yeterdi. Havanın denizi de yeniden yaşamıyor onun soluğuyla. Adamın dudakları bükülüyor teslim olmuş, toprağın önünde gülümsemek için.
Cesare Pavese
Cesare Pavese
Bedenim yağmur altında yıkanan bir çakıltaşı..
Sayfa 92 - Bilgi yayınevi 3. BaskıKitabı okudu
Reklam
1.000 öğeden 21 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.