"Bir insan bir hikâyenin, hayali bir dünyanın içinde yaşayacak kadar şanslı olduğunda, bu dünyanın tüm acılan yok olur. Hikâye sürdüğü müddetçe, artık gerçeklik yoktur." —Paul Auster
"Her zaman bu odadaki sessizliğin biz hastaların toptan nefesini tutmuş, bundan sonra ne olacağını bekliyor olmalarından kaynaklandığını düşünürdüm ama ilaç almadan burada geçirdiğim her gün gerçeğe daha iyi görüyordum.
Burada hava yoktu.
Deliliği soluyorduk.
Cinneti soluyorduk."
-Ya başaramazsam? Ya gerçekten yavaş yavaş yok oluyorsam ve benden geriye hiçbir şey kalmazsa?
+İnsanlar sadece geride onlar için bir şey kalmazsa yok olur.
Ona bir an çok mutlu olup dünyada her şeyle baş edebilirmişim gibi hissettiğimi, sonra da birden sebepsiz yere tamamen sersem bir hâle girdiğimi anlatmıştım.