Gönül kırgınlığıyla Anadolu'da gönüllü muallimelik yapan Feride'nin romanı Çalıkuşu.
Ona niye Çalıkuşu demişler birçoğunuz malumudur ama kısa bir özet geçeyim.
Annesini küçük yaşta kaybeder Feride. Babası zabittir(asker) Tek başına kız çocuğu büyütmenin zorluğunu anlayıp onu İstanbul a teyzelerine emanet eder. Fransız mektebinde yatılı kalmaktadır. Haylaz ve hırçın bir çocuktur. Bi yaramazlık yaptığında ya da yalnız kalmak istediğinde ağacın tepesine çıkar ve kolay kolay da onu kimse ordan indiremez, adı Çalıkuşuna çıkar.
Teyzeoğlu Kamuran ile mektep bitiminde nişanlanır. Düğüne bir gün kala Feride konağı terk eder. Hikaye bundan sonra başlar.
Bundan sonrası biraz benim açımdan da buruk olacak. Gönül kırgınlığı demiştim. Kendini Anadolu'ya atar Feride. Herkesten her şeyden uzağa.. Ah keşke herkes için mümkün olsa uzaklaşmak yalnızlaşmak...
Çalıkuşu'nu ilk okuduğumda sanırım ortaokul sıralarındaydım. Öğretmenlik ilk o yıllarda düştü aklıma. Mizacım gereği pek dışadönük biri değildim. Ve yıllar geçti. Tam Çalıkuşu gibi Anadolu'nun kimbilir neresine uçacağım zaman kanatlarım kırıldı. O yüzden bu kitap benim için öylesine bir roman olmadı hiçbir zaman.
Kitabı sevmek için yaşanmışlığınızın olması gerekmiyor. Mutlu mesut yüreklere de dokunacaktır.
Çalıkuşu
