İnsan, içindeyken yangının hacmini bilmiyor. Bilmek için geride kalan küllere bakmak gerek. Yorgunum. Çok yorgunum.
Sayfa 228 - Timaş Yayınları - 13. BaskıKitabı okudu
Nasıl sevdiyse öyle sevildi zannetti.
Sayfa 14
Değil mi ki kimi taş gemi oldum cam ırmakların üzerinde yürümeye kalkıştım;
Kimi cam ırmak oldum taş gemilerin bağrımda yüzmesine alıştım .
Ama herhalde sadece cam ırmağın değil taş gemininde kırıldığına tanığım...
Koştum. Koşacak kimsem yoktu. Sordum, soracak kimsem yoktu.
Yüzünden okunan sakinlik değil yorgunluktu.
Bilmek, her defasında yeniden ölmek.
Ben kendi içime bile sığamıyordum.
Bir insanı sevmediğim zaman mutlaka onda bir şey vardır :)
Ne olur hayat bir kez de beni haklı çıkartmasın.
Konuş benimle, susma ne olursun, bir şey söyle.Bir kırık olsun, kalbinde yerim olsun. Sürgün etme, beni gönderme. Kaldır gözlerini, bir bak bana, ne haldeyim. Öfkelen, sitem et, bağır çağır ama böyle taş gibi durma, ne olursun.
