Albert Camus'a göre "saçma", bilinç ile dünyanın ilişkisidir. Saçma, insanın dünyadan kopuşunun, onun anlamlı ve özlemlerine uygun düşen bir ilişkiyi kuramayışının ifadesidir. Eserdeki kahraman ölümle biten Dünya'nın saçma olduğunu düşünerek saçmanın kavramından habersiz, saçma Dünya'da yaşayan bir insanın duygusuyla yaşamaktadır bu sebeple romanda geçen saçma durumların (kahramanın annesinin ölümüne soğukkanlılıkla yaklaşması, öldürdükten sonra cesede 4 el daha ateş etmesi, annesinin ölümünden sonraki duygusuzluğunun cinayeti işlediğine dair delil gösterilmesi, davasında onu karıştırmadan çözümlemeleri vb.) duygusunu hissetmemiştir. Tüm bu saçma duyguları hissetmemesi nedeni, evrensel hukuk kanunları tarafından değilde toplumun değer yargılarının olayların değerlenmesinde büyük bir hak sahibi olduğu bir yaşamda toplumun yargılarına, alışkanlıklarına kendince gerekçeleri vardır; alışarak, adapte olarak veya saçma olan bu dünyada şimdi ile 20 yıl sonra ölmek arasındaki farkın dışında her şeyin aynı olmasına sırtını dayayarak saçma sebepler bulur ve bu sebepler onun bilinçliliğine dayanır yani tam bir bireydir, bir yabancıdır. Saçma kavramının dünyadan kopmak olduğundan habersiz, saçma duygusu içinde yaşayan bir yabancıdır. Albert Camus'un "saçma" hakkındaki felsefesini bilmeyen okursa romanın içeriğine anlam veremeyebilir. Felsefesini az buçuk duyan araştıran herkes Mersault'ta kendinden bir şey bulacaktır.Alışılmışın dışındaki üslubuyla sık rastlanan eserlerden değildir. Okuduktan sonra günlerce üstünde düşüneceğinizi söyleyebilirim.
Spoiler içerir!
Kitap bana göre dört bölümden oluşuyor;
1. Meursault'un annesinin ölüm haberini alması üzerine bakımevine gitmesi ve cenaze törenini anlatır. Meursault annesinin ölümüne hiç üzülmemiş gibidir, bilakis sigarasını, kahvesini içer hayatını aynı tek düzelikte yaşamaya devam eder. Hayattaki herşey ona sıradan gelmektedir, üzülmez, şaşırmaz, sevinmez. Hep olsa da olur olmasa da modundadır...
2. Cenazenin ertesi günü kız arkadaşı ile birlikte olur, denize girer sinemaya giderler. Sanki dün annesi ölmemiş gibidir... Komşusu Raymond'a yardım eder. Bir gün hep beraber deniz kenarına bir arkadaşlarına giderler. Burada Meursault anlamsız şekilde bir cinayet işler...
3. Hapishane kısmı. Burası kitabın beğendiğim kısmı. Özgürlüğün kısıtlanmasını çok güzel anlatmış. Zweig'in Satranç'ındaki kısımları anımsattı bana..
4. Duruşma süreci, karar anı ve infazı bekleyiş... İnanç ve inançsızlık... Karakterimiz için ölse de olur ölmesede... Bu ruh hali, bu sönüklük beni çok sıktı...
Daha önce Düşüş'ü okumuştum onda da benzer haller vardı. Albert Camus'u sevmedim. Bu böyledir, beni yadırgamayın. Bazı yazarları severken bazıları size göre değildir...
İnsanın Dört Zindanı kitabı, Ali Şeraiti’ nin 1970 yılında Abadan’da Petrol Fakültesi öğrencilerine yapmış olduğu konferanstan oluşmaktadır.
Kitap özünde insan nedir? e cevap arar iken, insan ve beşer arasındaki kavramları da ayrıntısıyla açıklamaktadır. Günümüz modern çağında insanın beşer seviyesinden insan seviyesine geçişte çektiği anlam sıkıntısını üç meşhur düşünce ile dile getirir. Bunlar, “Düşünüyorum o halde varım” (Descartes), “Hissediyorum o halde varım” (A. Gide), “Başkaldırıyorum o halde varım” (A. Camus) tur. Ancak yazara göre insan olabilme geçiş evresinin “Başkaldırıyorum o halde varım” (A. Camus) düşüncesi ile gerçekleşebileceği vurgulanmaktadır. Bu konudaki Hz. Âdem örneği oldukça çarpıcıdır. Bu aşamadan sonraki bölümde de, insanı kuşatan dört zindan açıklanmaktadır.
Bu zindanlar
1-Doğa (Biyolojizm) Zindanı.
2-Tarih (Historizm) Zindanı.
3-Toplum (Sosyolojizm) Zindanı,
4-Benlik (‘’Kendim’’ dir ) Zindanı.
İlk üç zindanı günümüz insanının bilim ve felsefe ile geçmekte zorlanmadığı anlatılmakla birlikte, en zor zindanın ise zindan ile tutsağın birleştiği ‘’Kendim’’ dir zindanından kurtuluşun reçetesini kıymetli eserinde sunmaktadır. ‘’Kendim’’ dir zindanından kurtulmak arzusunda olan kitap dostlarına şiddetle tavsiyemdir, iyi okumalar…
Yetmiş yaşındaki bir adamın zihninin bu kadar parlak ve keskin oluşunu deneyimlemek hoş bir rahatlama.
Konulara kısaca göz atarsak:
-yazma süreci ( çok değerli görüşler var, özellikle yazmak ile uğraşanlar için)
-Yapıtları; özellikle varlık ve hiçlik, bulantı ve tabii ki diyalektik aklın eleştirisi.
- Dönemin siyasi döngüsü. Özellikle sscb
Kitap " Kimdir başkaldıran insan ? Hayır diyen biri" sözü ile başlar. Peki niçin hayır, neye göre, kime göre hayır işte bu evrede kitap devreye giriyor. Ona yapılan övgüleri okuduktan sonra hakkettiği kararına vardırtan bir kitap tabi umarım diğer kitapları içinde bu geçerli olur Camus'un, çünkü okuduğum ilk kitabı. Kitabı bitirdikten sonra "sen okumadan önce hangi sebepten hayır demiştin" diye sordurtan bir Albert Camus yapıtı.
Kitap kısaca Saint-jus'tan hegel'e, Nietzsche'den Bakunin'e, Sapartacus'tes Marx'a ; Avrupanın düşünce tarihinden Fransız Devrimine kadar devrimden dine, dinden yönetime, yönetimden eyleme, eylemden ölüme kadar hepsini kendi içinde barındıran başarılı bir Albert Camus portesi. Ve görerek yaşıyorsun bu portere de herşeyi. Bir nebzede okuyarak...
111 syf.
7/10 puan verdi
Böylelikle ne kadar çok düşünürsem, hafızamdan da yanlış bellemiş ya da unutmuş olduğum o kadar şey çıkarıyordum. O zaman şunu anladım ki, bir tek gün dışarıda yaşamış olan bir kimse, hiç zahmetsiz yüz sene hapiste kalabilir.
5/5
Kitaba başlamadan önce sanırım konusu bakımından daha farklı bir olay bekliyordum fakat arka kapaktaki konusunu