Bizim "leb" denildiğinde "leblebi"yi değil de, "Lebbeyk Allahümme lebbeyk, lebbeyke lâ şerike leke lebbeyk" anlayacak gençlere ihtiyacımız var.
Sayfa 144Kitabı okudu
Kabristan sokaklarında dolaştı bugün,parmak uçlarında adımladı öksüz yetim taşları. Rahatsız etmek istemedi kimseyi bir ömür boyu uyudukları yetmezmiş gibi. Hasretten kurumuş dudaklarında dua gözleri nemli . Tek tek baktı mezar taşlarına gözlerinin içlerine bakarcasına tanıdık yüzler vardı aralarında yoklukları iç titretiyor hala. Can bildiğini bırakıp dönemedi evine yalnız bırakmak istemedi fısıldadı yanındaki ölü arkadaşa. Topraklarını öpüyorum büyükbabacım hasretle arıyorum o mavi gözlerini içimdeki seni görebilmek için daha sık bakıyorum gökyüzüne her sabah önce sana günaydın diyorum sonra yeni güne. Sen hala en yakışıklısın.
TEK HECE
Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim...
Bülbül benim lisanımla ötüştü,
Yüreğin kadardır hayat;
'Seviliyorsan renkli, Seviyorsan siyah beyaz'.
Hayat düşünceleri tutan bir hapishanedir.
İnsan can sıkıcı bir saç demetidir, ben de akılsız bir robotum.
