Gün geldiğinde
seni koruması için eğittiğin o canavar
en büyük korkuna dönüşüp seni yaralar.
Kan akar, gece susar
deşhete ait gözler sisli pencerelerden bakar.
Her cana varan beden,
öldürmez seni bazen ruhunu paralar.
Üşümemek için sığındığın canavarın ininde,
kalbin kan ve gözyaşı ile sıcaklar.
Gözlerinde korku, yüreğinde deşhet var.
Söylesene canavar terbiyecisi,
ruhunu savunmak için
ilk kim dişlerini hazırlar ?
Göz attığın yarınlar,
artık geçmişinden daha yakınlar.
Dişlerini çıkarmış canavar,
geçmişi de sırf senin için mi parçalar ?
Yoksa minnet duyduğundan mı,
yalanlarına kanar ?
Eğer ona kanatlarını geri verirsen elbet uçar,
ama vermezsin, zalimdir asıl cana varanlar.
- ʚїɞ
24
İstemiyorum sevmek
Gözlerin olsa da behçet'ül-cennet
Memnunum halimden
El aman çekeli çok oldu yarenden
Anlamazsın halden
Bakmışsın ki dardasın dönmüşsün yoldan
Bu mu cana minnet
Ne kıble kalır ne sadakat ne de ben
Yorgunum vurgunum
Deli dolu ama muallakta sevdam
Anlatamam derdimi
Dermanı olsa da belli bel bağlamam
Elde değil kalbim
Olsunda istemem seyrüsefer gönlüm
Memnunum halimden
Bir hanede yabancı ve mutluyum ben
"Ey gönül bir cân için her câna minnet eyleme
Mihnet-i dünyâ için sultâna minnet eyleme"
