İttihatçılar Osmanlı'nın şerefini kurtardılar. Yavaş yavaş ölen bir imparatorluğun ölümünü destana dönüştürdüler. Osmanlı şanına yaraşır şekilde, hasta bir adam gibi yatakta değil, savaşarak erkekçe öldü. Ona hasta adam yaftası vuran Rus çarını boğarak öldü.
İngilizlerin yenilmez armadasını yenerek öldü, ordularını esir alarak öldü. Tarih sayısız büyük devlet görmüştür ama sadece Osmanlı'nın ölümü bu kadar görkemli olmuştur. Bu destanın kahramanları İttihatçılardan başkaları değildir. Yanmayı göze aldılar, karanlığı aydınlattılar.
Çanakkale, Kut- Selmanıpak, Medine Müdafaası, Libya cihadı, Türkistan cihadı, Bakü muharebesi... Kimse Osmanlılardan böyle bir direnç ve mücadele beklemiyordu. Osmanlı tarihinin en epik anı yıkıldığı andır. Bu, Türkiye'nin doğduğu andır.
Son Osmanlılar teslim olmak yerine savaşmayı seçtiler. Artar cihatla şanımız dediler, fahri resul sultanımız dediler, Allah deyu harp ettiler. Nusrete imanları vardı, Allah da onlara nusret ve şehadet nasip etti... Can verip şan alıp tarihe geçtiler.
Aziz ruhları şad olsun..
Atatürk "Evet, biliyorum. Bak çocuk bu neden söylüyorum? Bizi bugünlere getiren Çanakkale savaşlarıdır. Biz onu kaybetseydik bugün özgür dünya yoktu. Bak çocuk, sana bir şey daha söyleyeceğim: Devrimleri ve ilkeleri yaşatacaksın. Gerektiğinde mücadele edeceksin. Aakın ha unutma!" diye tembihledi.
