Kahramanlık: ne yalnız bir yükseliş demektir;
Ne de güneşler gibi parlayıp sönmemektir.
Bunun için ölüme bir atılış gerektir,
Atıldıktan sonra bir daha dönmemektir.
Türk kadını kalemini, kafasını kullanmayı bildiği gibi sırasında da sırtında cephane taşımayı, kahpe kurşun yaralarını onarmayı ve yiğit Türk çocuklarını yetiştirmeyi bilen yüksek bir yaratılıştır.
Ne de olsa Türküz. Yalana dolana pek aklımız ermiyor.
"Arkadaşlar! Orta Asyadaki Kırgızla Anadoludaki Türk arasına siyasi sınırlar girmekle bunlar birbirinden ayrılmaz. Bir ormandaki ağaçların aralarına duvar çekerek onların gövdelerini ayırabilirsin. Fakat duvarın üstünden dalları toprağın altından kökleri birbirini kucaklar..."
Çanakkale, sen yabancılara tarihin ebedi bir ihtarı halinde kalacaksın… Onlar senin ufuklarında daima tekin değildir levhasını görecekler…
Hey gidi insaniyetperverlik hey!… Senin uğruna Hindistan inliyor. Senin uğruna Şimali Afrika’da katliam var… Senin için Amerika’da zenciler yakılıyor… Ve, hey!… Senin için, kızıl cennete varmak için Türkistan’da, Azerbaycan’da, Kırım’da, Ural civarında Türkler açlıktan kırdırılıyor değil mi?
Bir toplulukta aşağılık duygusu başladı mı, artık dışardan gelen her şeye hayranlıkla bakılır.
Çanakkale'ye Yürüyüş - Türkçülüğe Karşı Haçlı SeferiHüseyin Nihal Atsız · İrfan Yayıncılık · 2015727 okunma
Düşmanlarımızın en yaygaracısı olan Fransızların bile itiraf ettikleri bu Türk kahramanlığı ve bu kahramanlığın doğurduğu Çanakkale destanı acaba unutuluyor mu?