Güneşin kimler için doğacağını bugünden kestiremezsin...
Sayfa 93
Kandillerin sürekliliği yaşam, sönmesi ise ölümdür.
Sayfa 21Kitabı okuyor
Büyük acılarla yara almış insanlara, "Zaman her şeyin ilacıdır"lafı küfür gibi gelir.
Sayfa 208Kitabı okuyor
Ateşten gömlekler ayrılık. Üzerine geçirdiklerinde sımsıkı sarılmaktan başka çaren yoktur.
Sayfa 182Kitabı okuyor
"Sabır! diyordu. "Sabır.. Bu günlerde aydınlığa çıkacak elbet."
Sayfa 60
HASRET mi, ÖLÜM mü deseler
Ölümü seçerdi
Tereddütsüz
Hiç gözünü kırpmadan
Ama ona soran olmadı ki...
Kandillerin ışığı siyaha yürüdüğünde
Gözlerini bana bırak
Işığım olsunlar...
Bütün günahlarımdan arındım o gözlerde
O gözlerde en masum günahları tattım...
kavuşmayla sonuçlanacağı baştan belli ayrılıklar, hasretlerin en acımasızını yaşamış birini ne derece örseleyebilirdi ki?
Vuslatın hayali vuslattan tatlıdır.
Evlat hasreti hiçbir şeye benzemez oğlum! Yakar kavurur insanı, ilacı yoktur.
Hastane kapısında dakikalar asır gibi gelir bekleyene. Endişeler devleşir, korkular kâbuslaşır, acabalar çöreklenir beyinlere, en kötü ihtimallerle kabarır yürekler. Eller açılır, dualar edilir; içerden gelecek haber, sabırsızlığın gölgesindeki kaderci bir tevekkülle beklenir.