"Yaşamım benim En Güzel Şiirim"
Şair olup da şiir dışında okurun bu kadar yakından tanıdığı ender insanlardan biridir. Hiçbir zaman sahnedeki adam olmaz. Yeni kitabı için promosyon başlatmaz, gazetelere "özel fotoğraflar" vermez. İnsana, insanca bir hayata, eşitliğe, özgürlüğe inanır. Popüler programların sözleşmeli konuğu olmaz. Yazar, okur, içer.
Sayfa 85Kitabı okudu
Can Yücel; hınzırdır, muziptir, içlidir, 'ser'hoştur, 'ser'şairdir. En az şiirleri kadar, yaşadıkları da söyledikleri de şarabîdir.
Can Yücel en ümitsiz koşullarda bile, üzümden şarap, şaraptan şiir yapmayı bilen, zekâyı ve şiiri bir şarap gibi kadehlere doldurup sunma inceliği gösteren derin bir insan sevgisidir.
Can Yücel şiirini bilmeyenlerin bile, en az bir anekdotundan haberdar olduğu, toplumda Neyzen Tevfik gibi, Şair Eşref gibi bir yeri olan, cid'TİY'e aldığı hayatı bir rivayet gibi anlatılan bir söz ve ses tiyatrosudur.
Can Yücel derin hüznünü, müthiş alaycılığı ve şiirinin ayrılmaz öğesi argoyla dengeleyen, hatta gizleyen, devrimci bir romantik, "menfi bir TİP"tir.
Can Yücel yazdıklarında, en ağdalı ifadelerden, en acılı ağıtlara; en sert sokak ağızlarından en yoğun sevda ve sevgi şiirlerine; zekâ parıltılarından en yalın, en sade söyleyişlere kadar her şeye yer veren, öfkeyle sevgi arasında çırpınan "güzel bir çelişki"dir.
Can Yücel argoyu ve küfrü, bir arınma işlemi olarak gören; ironi, zekâ patlaması, aforizma türü söylemlerin egemen olduğu metinlerden "yazınsal meddah"lığa doğru evirilen bir şiir yolculuğudur.
Tanıtım YazısıKitabı okudu
Can Yücel bir etkinlikte kürsüye çıkıp şiir okumaya koyulur. Öksürük nöbetleri başlar. "Öksürükler şiire dahil değildir!" diye uyarır dinleyicileri, şiirlerini okumayı bitirir, sahneden inmek üzeredir. Herkes şaşkındır. Hayret, Can Baba, ilk kez bir dinletiyi küfürsüz bitirmiştir. Salondaki tuhaflığı sezmiş gibi, yeniden mikrofona yönelir, "Akşam akşam kafanızı ...tim kusura bakmayın! der.
Sayfa 250Kitabı okudu
Şiir yazan "özel" isimleri değil, şiir gibi yaşayan, hayatı şiir olan "cins" isimleri sever.
Sayfa 176Kitabı okudu
Can Yücel, mizahçı adamın zeki olduğunu bilir. İçinden mizah geçen adamdan zarar gelmeyeceğini de...
Sayfa 246Kitabı okudu
Belli bir yaştan sonra insanda çocuklaşma demeyeyim de, dünyaya çocuk açısından, çocuk gibi bakma ihtiyacı doğuyor. Zaten bazı şeyler de ancak çocukça anlatılabilir gibi geliyor bana.
Sayfa 107Kitabı okudu
Can Yücel, Sabahattin Ali'yi çok sever, ona hayrandır. Onu, yollarda, gümüşi saçlarıyla yanındakini bir söz salvosuna tutmuş sürükler götürürken gördükçe, zihnindeki yazar imgesi somutlaşır.
Sayfa 45Kitabı okudu
"Yaşamım benim En Güzel Şiirim"
Şair olup da şiir dışında okurun bu kadar yakından tanıdığı ender insanlardan biridir. Hiçbir zaman sahnedeki adam olmaz. Yeni kitabı için promosyon başlatmaz, gazetelere "özel fotoğraflar" vermez. İnsana, insanca bir hayata, eşitliğe, özgürlüğe inanır. Popüler programların sözleşmeli konuğu olmaz. Yazar, okur, içer.
Sayfa 85
"Kendi kuşağımdan şairlerle aram şöyle yoktur; Türkiye'de iki tür insan var: Biri hırsızdır, öbürü hırslıdır. İkisinden de sıkıldım ben... Ama genç şairlere diyeceğim yok."
Sayfa 46Kitabı okudu
Bir kez, gözaltındayken, “hayatını anlat” derler. Bir başlar anlatmaya, nasıl susturacaklarını bilemezler. Sonunda “S...tir ol git” deyip kovarlar. Gözaltında herkesi konuşturmak için baskı yaparlar, Can Yücel’i susturmak için baskı yapmalarına şaşmamak gerek. Yaşamı oluşturan o minicik anları ve yaşamı zenginleştiren bin bir ayrıntıyı anlatmaya bayılır.
Sayfa 65Kitabı okudu