❄"Babamı sevdim ben, küçük bir çocukken gitti benden.Anamı birini öldürecek kadar sevdim.Yitip giden yıllar oldu.Asli benim gözümün köküydü. Kör bir kurşuna verdim.Sevmem sevdiklerime yaramıyordu. Artık biliyordum.Ebru'yu sevemezdim.Sevmemeliydim."
❄İçimin buzu hiç erimedi. Kış hiç bitmedi.Ne bahar geldi ne yaz.Gunes bana hiç doğmadı. İşin acısı Ebru benimle hep kara kışı yaşadı. Bahar geldi ama o hep sonbahardi. Benim yarattığım fırtınada savruldu.
Ebru Ali'm kitabının devam niteliğinde.Akici ve guzel bir kitapti.Ama bazi bosluklar vardi kitapta.Kitabi sevdim.Aliden yazılmasiysa hoşuma gitti
Hayat bu ya .Ali çok sevdiği Aslı'sını, çocuklarının annesini kör bir kurşunla kaybetmiştir. Alinin ruhu da gözumun koku dediği ,civcivim dediği Aslı'yladir.Asli'sini kaybedince dağılır. Kendini kaybeder,ailem dediklerinden, canım dediklerinden en önemlisi çocuklarından uzaklaştırır kendini.Ali'ye en çok kızdığım nokta buydu.Cocuklarin hem anneden, hem babadan kopması gerçekten çok acıydı .
Insan sevdiklerini kaybedince onlari unutmaz.Ama alisir.O aciyla yasamaya alisir.
Aliyle Ebrunun hikayesi.
Ebru 3 yaşında annesi tarafından terk edilmiş naif, kibar ,vefalı bir kadın. Ali aşık olduğunu kabul edemez.Hem kendisine hem Ebru ya acı çektirir. Acısıyla yaptığı dengesizlikler, patavatsizliklar insanin sabrini zorluyor
Ali yasadigi ikilemler, yasadigi aci , duyguları , çaresizlik, korkulari arasında sıkışıp kalır.
Ali aradıgi huzur bulabilecek midir? Yaralarını kapatabilecek mıdır?