Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
116 syf.
·
Puan vermedi
Yalçın Tosun'un 2011 yılında çıkan kitabı.
Kitabı okuduktan sonra dedim ki: "Yalçın Tosun tarzı bir yalnızlık var arkadaş." Hakikaten var. Bunu en iyi Onat'ın Odası ve Beyaz Sabun öykülerinde anlıyoruz aslında. Dışarıdan gelen sesleri dinleyerek karanlık odalarda kendiyle baş başa kalan, bir şekilde kafasında sorularla huzursuz bir şekilde uyuyakalan ya da bu huzursuzlukla asla uyuyamayan karakter yalnızlığı.
Kitabın en beğendiğim öyküsü Madam Marini'nin Tamamlanmış Bir Resmi oldu. Karakter çizimi o kadar başarılıydı ki sanki bir bölüm dizi izlemiş gibi hissettim. Malik'i anlatmaya başladığı andan itibaren gözümde de direkt Ayta Sözeri canlandı. Hatta üzerinden iki hafta falan geçmiş olmasına rağmen aklıma Malik'in Marini'nin peşinden "kıız allah seni ne yapmasın!" diye koşuşu geliyor. Gülümsüyorum. Canım Malik diye sarılasım geliyor.
Bir de diğer kitaplarında bu hisse çok kapılmadım ama bu kitaptaki öykülerin son paragraflarını hep bir taciz ya da istismar beklentisi ile okudum. Ama umrumda mı? Asla. Hep yazsın Yalçın Tosun.
İzdihamla ilk karsilasmamiz
" yalnızlık icatların anasıdır" kapağının incelememle başladı.Merak ettim ve aldım.Ama tam okuyamadim. Bu 2. İzdiham dergim okudukca neden o sayıyı okuyamadım diye kendimi sorgulamadim değil.
Dergi bu ay kesinlikle beklentimin üstünde çıktı.Her dergide birkaç güzel yazı olur birkaçı kalbinize dokunur.Ama bu
"Yalnızlık" şanslı ama bir o kadar da şanssız bir kelime. Şayet dili olsa, konuşma bahşedilse, bu kadar malzeme edilmesine kendisinin vereceği cevap da en az hakkında yazılanlar kadar olacaktır.
Hasan Ali Toptaş kaleminden yalnızlık, yalnızlıklarımız... Onun kitapları okunmaz, içilir. Bu kitaptaki her bölüm birer yudumdur bu yüzden. Yalnızlığımıza yumuşak bir tat...
"Ben neyi yalnızlık sanmıştım bir keresinde?" (sayfa:114); bu kitaptan -hayatımızın içinden- üzerine yine sayfalarca sözcüğü heba edeceğimiz bir sorudur.
Sözcükleri ipe dizer gibi sıraladığında, sonra tek tek içine gömdüğünde, tek başınalığı kalabalığın içinde yaşadığında, yaşantında...her daim yalnızsın aslında. Dünya'ya yolculuğun da yalnız başlamıştı unutma. Yalnızlık biraz da yaratılış manifestosu...
Ne şarkılar, ne filmler yapılır, ne şiirler, öyküler, romanlar yazılır şu "yalnızlığa". En kalabalık kelimedir çünkü yalnızlık. Öyle ya kendini kendinden çıkaramadığın için kalabalık olması da normaldir. İnsan, karmaşalardan oluşan yalnızdır.
Ama yalnız ol insan! Çünkü bir kere yalnızlaştıysan, çoğalıp azaldığında acımaz canın, ve bilirsin elde kalan tek şey yine kendin ki sen zaten onu en iyi bilensin!
" Biraz karamsar, biraz acı, çokça güldürücü... aydıncı bir tahlil işte."
" Bir Oğuz Atay romanı daha bir güzel okuma serüveni nerden başlasam nasıl anlatsam. Kitabın ağır olduğunu söyleyen birçok arkadaşlarımız vardı. Evet kitabın konusu birçok yerlerde ağırdı. Bir yerden sonra insan her konuyu anlaya, anlaya okuyunca, anlıyormuş
175 syf.
8/10 puan verdi
Öncelikle bu benim ilk incelemem, umarım beğenirsiniz.Olaylar genç bir kadın olan Varvara ve yaşlı bir adam olan Makar etrafında gelişiyor.Makar ve Varvara birbirleriyle uzaktan akrabadırlar.Aslında daha çok yakın birer dostlar desek daha iyi olur.Bu iki insanın ortak bir kaderi vardır,o da fakirlik ve yalnızlık...Hayat onlar için çıkarılabilecek tüm engelleri çıkarır.Fakat herşeye rağmen bu iki insan dürüst ve namuslu bir şekilde hayatlarını devam ettirirler.Hayatta hep ikinci planda kalmış,tek suçları fakir olmak olan insanların yaşamından bir kesit gibi bu kitap.Kitap genel olarak güzel, betimlemeler ve tasvirler çok hoşuma gitti.Yaşarcasına okudum diyebilirim.Ayrıca konusu itibarı ile bende bazı farkındalıkların oluşmasına zemin hazırladı...Kitabın bana göre kötü yanları ise durağan ve sürükleyici olmaması. Gerçekleşen ani ve sık ölümlerde canımı sıkmadı değil...Ama okumaya kesinlikle değer.
Her hikayesinde ayrı anlam olan güzel bir kitap, ne zaman canım sıkılsa hikayeleri baştan okur farklı yerlere giderim. İçindeki kısa sözler hikayeleri tamamlıyor gibi.
