vakit geçmiş,
gül solmuş,
su kurumuş,
ve bir kalp atımı zaman kalmamışsa
zarifoğlu olsan ne fayda
sığdıramazsın hissini canıma
sönünce göğün yıldızları,
alemlerin tahtı,
bir sultanın bahtı,
Musa’nın asası,
Nil’ler hikmetine yarin olmuşsa
bir peygamber olsan ne fayda
sığdıramazsın bundan böyle sevdanı canıma
Canımın Muhtevası’na
Baran Tezdönen
İç'sel.
Ara ara geliyor şu, yaşamak olgusuyla barışamama hissi. İçimde büyük ağlamalar.. İnsanlar çokça sığ ve uzak. Fazla geliyor şu 'normallikler', yalnızlığın doruklarına tırmanıyorum içimde..
Şehir boğuyor beni bazı bazı oldugu gibi , zamansızlığa ve mekansızlığa özlem duyuyorum. O canım İnşirah suresinin kuvvetiyle tutunuyorum;"evet o zorlukla beraber bir kolaylık var!''. Ve Zarifoğlu misali, 'bir sabır bezine bürünmüş olarak -ya da bürünmeye çalışarak- içimin gerçekleşmesini bekliyorum.'
KafkaOkur - Sayı 5 (Mayıs - Haziran 2015)KafkaOkur Dergisi · Kafka Okur Dergisi Yayınları · 2015448 okunma
/ yüzbindiler
bölük bölük geldiler
sıralandılar
büyük ova saatlerce onların akışlarını izledi
Sayfa 46Kitabı okudu
Sen beni öpersen belki de ben Fransız olurum
Şehre inerim bir sinema yağmura çalar
Otomobil icad olunur, Zarifoğlu ölür
Dünyadaki tüm zenciler kırk yaşından büyüktür.
-Senegalliler dahil değil
Sen beni öpersen belki de bulvarlar iltihaplanır
Çağdaş coğrafyalarda üretir cesetlerini siyaset bilimi
O vakit bir sufiyi darplarla
BİZ VE DÜNYA
geçmişte herkesce bilinmese de
az biraz bilinir oldu
yine yeniden yazalım bu taşlara, duvarlara
gün gelir okursa diye birileri
yanıldın pek muteber zarifoğlu!