Hiçbir insan ada değildir, tek başına bir bütün; her insan kıtanın bir parçasıdır, bütünün bir bölümü.
(...)
Her bir insanın ölümü de işte böyle azaltır beni çünkü ben insanlığın bir parçasıyım. O yüzden sakın sorma çanlar kimin için çalıyor diye; senin için çalıyor.
John Donne
Sayfa 10Kitabı okuyor
"...Ah, şimdi, şimdi, şimdi, yalnızca şimdi, her şeyden önce şimdi ve şimdiki senden başka şimdi yok ve şimdi senin peygamberindir. Şimdi, sonsuza dek şimdi. Gel şimdi, şimdi, çünkü şimdiden başka şimdi yok."
Sayfa 5Kitabı okuyor
Sırf kendileri sahip olmadıkları için aşkın var olmadığı pek çok insan olacaktır.
Birimiz varolduğu sürece ikimiz de varız demektir. Anlıyor musun?
Yalnızca biraz geç rastladın ona, hepsi bu.
Şimdi artık karanlıkta yan yana yürüyorlardı. Anselmo yumuşak bir sesle konuşuyordu, zaman zaman da tırmanırken başını ona çeviriyordu: “Bir piskopos bile öldürmem ben. Ne türden olursa olsun, mal mülk sahibi birini de öldürmezdim. Bundan sonraki yaşamları boyunca onları, tıpkı bizim tarlalarda çalıştığımız gibi, tıpkı bizim dağlarda odun kestiğimiz gibi her gün çalıştırırdım. Böylece insanın ne yapmak için yaratılmış olduğunu anlarlardı. Bizim uyuduğumuz yerde uyumaları gerektiğini, bizler gibi yemeleri gerektiğini ama her şeyden önce de çalışmaları gerektiğini anlarlardı. Böylece öğrenirlerdi işte.”
“Ve seni yeniden köleleştirmek için yaşamlarını sürdürürlerdi.”
“Öldürmekle onlara hiçbir şey öğretemezsin” dedi Anselmo. “Köklerini kurutamazsın onların, çünkü daha büyük kinle tohumları daha da çoğalır. Hapishane bir işe yaramaz. Hapishane yalnızca nefret yaratır. Tüm düşmanlarımız bunu öğrenmelidir.
-Çok zor bir kadınsın..
Aslında beni anlaşılamaz kılan çok basit olmam.
Herkes yapabileceğini, gerçekten yapılabileceği şekilde yapmak zorundadır.
İnsan hiçbir şey bilmediğinde olay ne denli basit oluyor.
Anlamak bağışlamaktır.