*Hayatında ilk kez bir güvercin okşuyordu. Onu gören öteki de güvercinleri okşamaya başladı. Arada bir göz göze geliyor birbirlerine gülümsüyorlar. Yüzsüz güvercinleri aç sanmışlardı. Kalan simitlerini de doğradılar. Kuşlar yedikçe sanki onlar doyuyordu. Güvercinlerin parlak tüylerinden geçen sevgi ve merhamet en saf hali ile çocuk kalplerini doldurmuştu.
Ertelenmiş bir intiharın yükü omuzlarımda haberin olsun
*Artık beni anlama zahmetine katlanarak
Son bir dövüşe daha çağırma kaldıramam
Ben boşa geçmiş bir ömürden bahsediyorum
Sen yalnızlıktan şikayet ediyorsun
Bir şey söyleyeyim mi
Aslında herkes yalnız
Aslında herkes ölü
Aslında herkes haksız
Aslında her şey yalan
Aslında bir ara senden nefret edeceğim
Aslında kelimeler zavallı
Aslında sussam ne güzel
Ertelenmiş bir intiharın yükü omuzlarımda haberin olsun.