Her gelmenin gelmek demek olmadığını, haliyle de her gitmenin aslında gitmekten sayılmayacağını çok küçük yaşta öğrendim. İlk, annem gitti benden. İki yaşımda abi olmuştum çünkü ve kardeşimin ona benden daha çok ihtiyacı vardı. Tamam dedim çaresiz, sıramı bekledim. Ama sıra bana hiç gelmedi. Bir sürü kardeşim oldu çünkü. Öyle öyle, bekleye bekleye büyüdüm. Anladım hep durumu. Anneme hep hak verdim. Ne sitem ettim ne de kızdım. Yine de bekledim...