Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
SOĞUK OLAN HAVALAR MI
Soğuk olan havalar mı yoksa yüreğim mi?
Çaresizlik tavan yapmış elimden ne gelir
hayattan tat alamadım yoksa öleyim mi?
Umutsuzluk doruk yapmış elimden ne gelir
Ömrümde her gün bir sadme şaşırdım yolumu
Bilemez olmuşum artık yanlış mı doğru mu?
Bir kuru canım var işte beklerim sonumu
Umarsızlık zirve yapmış elimden ne gelir
Zerre kadar umut yoktur yarına koyacak
Ne de bir dal var düşerken tutunup kurtulacak
Rabbim kurtuluşa elbet bir sebep kılacak
Beklentisizlik dağ yapmış elimden ne gelir
uğur UKUT
Güneşin Kızı
Güneş yüreğimize ışık verirken,
Bu hüzün neden, Güneşin Kızı.
Varlığın varlığımıza umut verirken,
Bu çaresizlik neden, Güneş'in Kızı.
Babanin yaktığı meşale, söndü mü sanirsin.
Alevi senin varlığınla vücut bulmuşken,
Bütün çareler tükendi mi sanırsın...
Neden o ateşi görmezsin Güneş'in Kizi.
Yüreğimizde yeşeren umut,
Senin kalbinin derinliklerinde atarken,
Güneş hiç doğmayacak mı sanırsın.
Güneş sensin... Ateş sensin.
Çünkü sen Güneş'in Kızısın.
GÜNEŞ SENİNLE YENİDEN DOĞACAK.
Gonca Çiftçioğulları
4.48 Psikoz Tam metin
(Çok uzun bir sessizlik)
Ama senin dostların var.
(Uzun bir sessizlik)
Çok dostun var.
Onların sana bu kadar koltuk çıkmaları için ne veriyorsun onlara?
1887 yılında Japon imparatoru Meiji dönemin osmanlı padişahı 2. Abdülhamid’e armağanlar gönderir. Bu, tarih de ilk türk ve japon yakınlaşmasıdır. Tabi Meiji japonyayı dışa açmakta dünyayla buluşturmakta kararlı bir imparator. Temasın bir nedeni bu ama aynı zaman da o tarih de japonlarla bizim ortak bir düşmanımız var. Ruslar. Yani ruslarla her iki
Caresizlik mi? Umut mu?
Eger dunyaya iyi bir şey verirsem,belki dünya da bana bir şekilde kızımı geri verebilirdi...
Sayfa 331 - EpsilonKitabı okudu
Sahipsiz mektuplar! Ölü insanları andırmıyor mu bu? Mizacı ve bedbahtlığı yüzünden umutsuzluğa meyilli bir adam düşünün; bu umutsuzluğu, sürekli sahipsiz mektuplarla uğraşıp onları alevlere atmaktan daha çok körükleyecek bir iş olabilir mi? Çaresizlik içinde ölenler için gelen af, umudunu yitirerek ölenler için gelen umut, yaşadığı felaketin yaralarını saramayıp ölenler için iyi haber vardır zarfta. Hayati vazifelerle ölüme koşar bu mektuplar.
