RUHİ BEY
İnsan yaşıyorken özgürdür
Yaklaştım iyice, geliyorum.
KORO
Her insan biraz ölüdür
Biz de biraz ölüyüz.
RUHİ BEY
Ölüler ki bir gün gömülür
İçimizdeki ölüler, dışımızdaki ölüler
İnsan yaşıyorken özgürdür
İnsan
yaşıyorken
özgürdür.
Siz metafizikçisiniz. Metafizikle her şeyi kanıtlayabilirsiniz. Her metafizikçi karşısındaki metafizikçinin yanıldığını kanıtlayabilir; kendi kafasına göre tabii. Siz düşünce dünyasının anarşistlerisiniz. Çılgın birer kâinat yaratıcısısınız. Her biriniz kendi kapris ve isteklerinize göre yarattığınız kâinatlarda yaşarsınız. İçinde yaşadığınız gerçek dünyayı tanımadığınız gibi düşüncenizin dünyadaki yeri de zihinsel bir sapmadan fazla değildir.
Şu masada oturup sizi dinlerken habire konuşarak aklıma ne getirdiğinizi biliyor musunuz? Büyük ciddiyet ve malumatfuruşlukla bir iğnenin ucuna kaç melek sığabilir gibi müthiş ilgi çekici meseleleri tartışan ortaçağ skolastiklerini hatırlattınız bana. Neden mi? Yirminci yüzyılın düşünsel hayatından, on bin yıl öncesinin kadim ormanında büyülü iksir yapmaya çalışan bir Kızılderili büyücü-doktor kadar uzaksınız da ondan, sayın baylar.
HAMZA
Büyük bir ihtimalle ölmüştük
Şehir kan kıyametti ayaklarımızda
Gökyüzünü katlayıp bir köşeye koymuştuk
Yıldızlar kaldırımlara dökülmüştü bütün
Hamza bütün parmaklarını ortaya dökmüştü
Yirmi yıldır cebinde biriktirdiği parmaklarını
Hamza son şarkıyı kırka bölmüştü
Doğrusu iyi idare etmiştik
Doğrusu iyi haltetmiştik
Yaşayanlar unutmuştu bizi
Biz öldüğümüzle kalmıştık