Dünyanın en feci şeyi hayatın ta kendisidir.....
Brezilya'nın gecekondu mahallelerinden birinde yaşayan Carolina Maria de Jesus, "Açlığın rengi sarı" diye yazmıştı kitabında. Ne zaman ki, bir çöp tenekesinde kuru bir ekmek parçasını bulup yemiş, bu sarı renk yitip gitmiş birden! Böyle görüp anlamış açlığın rengini. Demek dünyanın üçte ikisi sarı bir dünyada yaşıyor, sarılar içinde içten içe sararak, içten içe çökerek; üçte ikisi aç bir insanlık, boğucu sis içinde. Üçte bir bunu görmemezlikten gelemez. Eninde sonunda o sarı renk onu da içine alacak, çaresiz.
Sayfa 23 - Dünya KitaplarıKitabı okudu
Sokağın sonuna gelince korkunç bir sefaletle karşılaşırsınız. İnsan o zaman kulaklarını tıkamak ve gözlerini yummak gereğini duyar. Gerçi bu biraz da alçaklıktır.
Sayfa 6Kitabı okudu
Sefaletin bu türlüsünü akıl almaz. Daha doğrusu almak istemez. Çünkü alacak olsaydı, gecekonduları oraya, Tite'nin kıyısına yaptırmazlardı. Mademki bu mahallenin kurulmasına izin verilmiş o hâlde gözlerini kapatıp kulaklarını tıkamaktan başka çare yok. Öyle değil mi?
Sayfa 6Kitabı okudu
Vera annesinden bir çift ayakkabı ister. Caroline kızının isteğini yerine getiremez, çünkü parası yoktur. Elinde ancak üç tane boş şişe vardır. Onları Arnaldo'ya götürüp bir lokma ekmekle değişecektir. O zaman çöp tenekelerini karıştırmaya başlar. Bir çift patik bulunca onları güzelce yıkadıktan sonra tamir eder. Böylece kızına istediği hediyeyi temin etmiş olur.
Sayfa 7Kitabı okudu
Dünyanın en feci şeyi hayatın ta kendisidir.
Sayfa 8Kitabı okudu
Caroline ara sıra ölmeyi düşünüyordu. Ama onu bu düşüncesinden kurtaran gökyüzü olurdu. Küçücük penceresinden başını kaldırıp gökyüzünde ufak bir mavilik gördü mü, maneviyatı düzeliveriyordu.
Sayfa 9Kitabı okudu
Unutulmuşların balesi...
Sayfa 9Kitabı okudu
Hiçbir romancı, bu sefaletten bu kadar acı güzellikleri bir arada bulup çıkaramaz.
Sayfa 10Kitabı okudu