Carpe diem...
Artık dünküleri hatırlamaktan, yarınkileri istemekten vazgeçtim; şimdi, şu anda ne oluyor, o ilgilendiriyor beni.
Sayfa 307 - Can Yayınları 47. BaskıKitabı okudu
Durdu." Kopar goncaları henüz vakit varken bugün, "diye yineledi Keating" bu duygu Latince Carpe Diem ile ifade edilir. Bunun anlamını bilen var mı aranızda?" "Carpe diem, "bugünü yaşa" demektir" diye yanıtladı Latince öğrencisi meeks. "Çok iyi bay ...?" "Meeks." "Bugünü yaşa"
Sayfa 24
"Vita brevis" hayat kısa... "Carpe diem" gününü gün et... Adamdan sayılmak için Arap harfleriyle okur-yazar olmanın şart koşulduğu günlere yetişemeyip Latin harflerini kullanarak hem okur, hem de yazar kabul edilme sırrıyla hemhal olan ben, Latinlerin ne hayatın kısa olduğuna dair tespitleriyle ve ne de günümü gün etmem yolundaki tavsiyeleriyle hemhal olabildim. Altmış yıllık ömrüm ki bana hiç kısa gelmedi, günümü gün etmekle değil ve fakat günlerimi atlatmakla geçti.
"carpe diem'e ne oldu? hayatın iliğini emmeye?"
"hayatın iliğini emmek boğazınıza kemik kaçırmak değildir, charles. cesur olunacak zaman var, tedbirli olunacak zaman var ve mantıklı biri hangisinin ne zaman gerekli olduğunu bilir,"
Sayfa 92
Durdu. "Topla gül goncalarını toplayabilirken," diye tekrarladi Keating. "Bu fikrin Latincedeki karşılığı Carpe Diem'dir. Bunun ne anlama geldigini bilen var mi?"
"Carpe Diem," dedi Latince âlimi Meeks, "Ani yasa."
Sayfa 24Kitabı okudu
“Geçti mazi, çekme istikbale gam
Dem bu demdir, dem bu demdir, dem bu dem..”
Ne dersiniz? Bu bir çeşit Carpe Diem midir? :) Bence tam da öyle :)
Sayfa 192Kitabı okudu
"Yarına ne bırakacaksın bugünden?"
"Neslin en büyük mutsuzluk nedeni ise, ne zaman ne yapacaklarını bilmemeleri."
İstediğimiz her şeyin başına "en"leri koyduk. Artık ne çıkarsa karşımıza yetmeyecekmiş gibi algılıyoruz.
"Bizler insan olarak geçmiş ve gelecek hapishanelerinde mahkûm olmaktan bıkmıyoruz. Bir düşünceyle kızıp hemen kendimizi cezalandırıyoruz. Oysaki nedir bu mükemmeliyetçilik arayışı. Ne yaşamış olursan ol, o an yaşadığını kaçırma. Geçmişteki bir hata yüzünden, şimdiki zamanda kendini cezalandırma. Geçmişten sadece ders çıkarılır. Bir bedeli varsa ödenir. Ama kişi orda takılıp kaldıysa gönüllü mahkûmdur.
"Hiç birinizden farkları yok, değil mi? Gözlerindeki umut sizin gözlerinizde de okunuyor. Geleceğin kendileri için harika şeyler getireceğini düşünüyorlar, aynı çoğunuzun düşündüğü gibi. Peki çocuklar bu gülücükler şimdi nerede? Umutlar ne oldu?"
Çocuklar ciddi ve düşünceli resimlere bakıyorlardı. Keating hızlı adamlarla salonda dolaşıyor, resimleri tek tek işaret ediyordu.
"Çoğu bir nebze olsun yetenekleri ölçüsünde bir hayat kurabilmek için, artık çok geç oluncaya kadar beklemedi mi? Büyük başarı tanrısını kovalarken, gençlik rüyalarını yitirmediler mi? Şimdi bu beylerin çoğu yabani nergislere gübre oldu. Yine de çocuklar, iyice yaklaşırsanız fısıltılarını duyabilirsiniz. Haydi bakalım eğilin", diye buyurdu. "Haydi. Duyabiliyor musunuz?" Çocuklar sessizdi, bazıları çekingence resimlere doğru eğilmişti. "Carpe Diem", diye fisildadi kuvvetli bir tonla, "Bugünü yaşa. Yaşamınızın olağandışı olmasını sağlayın."
Sayfa 25
