Sevmek bir çay gibi, sevilmekse şeker. Bizim gibi garibanlar çayı şekersiz içer.
Memati Baş
Bizler renksiz çay gibiyiz
Demimiz az suyumuz çok.
Sayfa 71Kitabı okudu
Sana Ne Yaptılar
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Çok değişmişsin birden tanıyamadım.
Attila İlhan
Sallama demiyorum... !!! Sallamayın, demleyin :))
Çay, Anadolu'da halkın en sevdiği içecek ve adeta kültürel bir ikon demek abartı olmaz kanaatindeyim.
Çay İçmeyen birine güven duyulmaz..!!
Öncelikle, çay insanlar arasında sınıf tanımayan bir içecektir. (ezen-ezilen) yani İŞPORTACI'dan, CEO'ya kadar herkesin ortak noktasıdır.
Ceo her yerde büyük
Başbaşa çay elele yürümek derken
Boğaz vapurları mı iskele sancak
Telefonda kaybolmak sesini beklerken
İnsan insanı yeniler doğrudur ancak
Sevmek için geç ölmek için erken
| Attila İlhan
Nebâtları Kullanma Tarzları
Bazı şifalı nebatlar kaynayınca acı olur, öylelerini çay gibi demlediğimizde acılık nispeten azalır. Buna rağmen içmekte güçlük çekiyorsak, suya koyup kaynatmadan, tuz eker gibi ufalayıp yemeğin üzerine ekerek de alabiliriz. Yahut el ayak banyoları gibi kısmi banyolarla da fayda temin edebiliriz. İşte aşağıda Dünyamızın Doğal Eczanesinin droglarının çeşitli kullanış tarzları verilmektedir:
Ruh Adam'da Olayların Geçtiği Mekân
Baştaki Uygur masalı bir yana bırakılırsa eserin mekânı, Atsız'ın Maltepe Feyzullah Caddesi'ndeki 9 numaralı evi, Maltepe civarı, Erenköy Kız Lisesi ve Süleymaniye Kütüphanesi'nin bahçeye bakan camlı bölmesidir. Tabii ki romanda evin adresi, lisenin ve çalışma yerinin adı yoktur. Ancak biz romandaki şahıslarla Atsız ve karısının ayniyetinden hareketle bu mekânlara ulaşabiliyoruz. Fakat Atsız mekânla ilgili ayrıntılara yer vermez. Şeref'in resminin duvarda mı, masada mı olduğunu neden sonra anlarız. Selim Pusat'ın evinin iki katlı olduğu da Erzurum'dan gelen telgraf dolayısıyla anlaşılır. Selim “aşağı kata” inerek kapıyı açar (s. 124). Evin, okulun, iş yerinin, Çamlı Koru'nun ayrıntıları romanda yoktur. Şahısların fizikî tasvirleri de son derece sınırlıdır. Romanda öne çıkan, olaylar ve şahısların ruhî tasvirleridir. Çamlı Koru belki de Bağdat Caddesi ile Mimar Sinan Caddesi'nin kesiştiği köşede bulunan Maltepe Çamlık Çay Bahçesi'dir. Bugün de burada çamlar bulunmaktadır. Şeref'in mezarının bulunduğu mezarlık, Adatepe'deki mezarlık olabilir. Selim Pusat'ın bir defa gittiği meyhane de Yağmur Atsız'ın bahsettiği Eski Maltepe Çarşısı'ndaki meyhane (2005: 204) midir acaba? Ayşe Pusat ailesi ve arkadaşlarının bir kır gezintisi için gittikleri Huzur Çayhanesi'nin yerini de bilmiyoruz. Romanda ayrıntılı tasvirler bulunmadığı için bu mekânlar hakkında şimdilik kesin şeyler söyleyemiyoruz. Ancak Selim Pusat'ın evden çıkınca dolaştığı yerlerin Maltepe Feyzullah Caddesi civarı olduğu kesindir.
Biraz sonra evim gözüktü. Memleketin on bininci, belki de yüz bin, hatta beş yüz bininci Huzur Apartmanı. Bina girişindeki tadilat bitmiş, toz toprak içindeki inşaat perdesinin altından çirkin bir spor salonu çıkmıştı. Aynı zamanda dövüş okulu olarak hizmet veren bir yer. Abartılı tabelası da bir hafta sonra takıldı: Fight Club, Tabelanın hemen üstündeki balkonda yaşlı bir çift durmadan çay içip tavla oynuyordu. Altı Fight Clup, üstü Huzur Apartmanı.
....
Kapımın önüne bırakılan broşürde "Fight Clup Dövüş Sanatları Okulu" yazıyordu. Dövüş Sanatları. Bu iki kelimenin ezbere yan yanalığını yadırgamışımdır hep. Birinin ağzını burnunu kırmanın nesi sanat? Evet belki sanat insana dokunur ama döner tekme atmaz.
Sayfa 32Kitabı okuyor
