cemil emin
@ceecee
Arkadaşlar ;
yorumlarım paylaşımı yapan kişilere değil,
alıntılara, incelemelere ,şiirledir yani ''edebiyata''
lütfen kimse üstüne alınmasın
zaman zaman kendime bile tahammül edemiyorum ben.
Cemil Emin Erdoğan 
Hayıra Evet
135 okur puanı
Eylül 2022 tarihinde katıldı
fidele şarkı
Haydi gidelim,
ateşli peygamberi şafağın,
gizli patikalardan ulaşalım
o yeşil timsahı kurtarmaya, aşkla sevdiğin.
Haydi gidelim,
isyankar ve marslı yıldızlarla dolu
cepheyle aşağılanmayı bozguna uğratarak
zafere erişmeye ya da ölümle buluşmaya yemin edelim.
Duyulduğunda ilk atış sesi ve uyandığında
çalılıklar bakirelere yaraşan bir
Sayfa 11 - ileri
ruezena bembeyaz kesildi. yüzündeki tüm kan çekilmiş gibiydi. hiç bunu düşünmemişti, oğlunun bir gün on sekiz yaşına geleceği ve onu alıp götürecekleri hiç aklına gelmemişti. şimdi her şeyi görüyordu, tüm bunların nedeni uzun zaman önce belediye başkanının ofisindeki o lanet deftere adını yazdırmalarıydı. böylece oğlunu o lanet savaşlarına alıp götürebileklerdi.
hiç kıpırdamadan oturuyordu ve karel ona şaşkınlıkla baktığında annesinden ilk defa korktu, çünkü orada oturan şey bir insan değildi. o korkunç "ölü kafası" lakabını ilk defa gördü, bir keresinde bu sözü söylediği için bir arkadaşına yumruk atmıştı. kan çekilmiş ve bir kemik gibi bembeyaz olan yüzünde, simsiyah gözleri doğruca boşluğa bakıyordu ve etindeki o iki karanlık deliğin altında, ağzı boş bir mağara gibi açık duruyordu. karel korku ile titredi. sonra ruezena kalktı ve oğlunun elini tuttu.
Sayfa 35 - aperatifkitap
Okur Takip Önerileri
adım...
banane adından?
yurdum..
ne önemi var?
ünlü bir soydanım ben.
ya soyun sopun belli olmasaydı?
onurlu bir yaşamı bırakıp gittim.
onursuz olsa ne yazar?
ve şimdi burada yatıyorum...
kimsin kime söylüyorsun bunları?
yaban ellerde de olsa leontios
işte toprak örtüyor üstünü.
üzgün yakınlarından uzakta ölmüş olsan da
çok yaş aktı mezarına onulmaz yasla acılı..
insanların gözlerinden.
herkes severdi seni, herkes
dost kardeş bilirdi. yazık çok yazık.
nasıl bunca taş yürekli,bunca acımasız oldu moria,
bağışlamadı sana ey bahtsız, gençliğini.
Sayfa 75 - kırmızı kedi
doğduğumda henüz istanbul un bitki örtüsü insaat değildi. cocukluğumuz bahçeli evlerde eriği ağactan dutu çarşaftan yiyerek geçti. sokaklarda top oynayarak büyümenin şans olarak görülmediği günlerdi. aslında büyüme kısmıda fena gitmedi. dizlerimdeki yaraların izleri hiç geçmedi. okullar bitmek bilmedi. hayal kurmayı hep sevdim dilimin içi çınlıyor da biraz senden benden esinlendim. gözleri hayallerimle buluşturup bir hikaye oluşturdum. bu hayaller hiç bitmesin istiyorum. bitmiyor da ama bir kitap daha bitiyor çıplak mahrumiyet bandosu ile hayatıma yepyeni kahramanlar yep yeni yaşamlar giriyor...
Sayfa 5 - epsilon
