Dorian Gray, genç, yakışıklı, etkileyici bir asilzede ve onun portresini yapmaya çalışan Basil, bu genç adama gizli bir hayranlık beslemekte. Bu hayranlığını sanatına da yansıtarak portreye gerçekte olduğundan çok daha doğal, daha hoş bir çehre kazandırıyor ressamımız.
Portre yapıldığı sıralarda Dorian Gray, Basil'in arkadaşı olan Lord Henry ile tanışıyor ve fikirlerinden çok etkileniyor. Lord Henry haz peşinde bir yaşam arzulatıyor Dorian'a. Kitapta Lord Henry şeytanın âdeta bir temsili gibi, fikirleriyle Dorian'ı zehirliyor. Bu fikirlerin etkisinde portresiyle karşılaşan Dorian, portrenin karşısında ilginç bir dilekte bulunuyor; keşke ben hep bu portre gibi genç kalsam da şu karşımdaki portre benim yerime yaşlansa, gelecekte yaşayacağım günahların azabını, acıların kahrını şu portre çekse, bu dileğin gerçekleşmesi için şeytanla bile anlaşmaya razıyım gibisinden sözleri zamanla karşılık da buluyor. O andan itibaren portre aradan geçen zamanın etkisiyle yavaş yavaş yaşlanıp çirkinleşirken, Dorian hep genç bir insan olarak kalıyor. Tabii Dorian'ın bedeni yaşlanmasa da zamanla ruhu ve benliği işlediği günahların da karşılığı olarak yavaş yavaş çürüyor.
Sonsuz gençlik arzusuyla ruhundan vazgeçen bir adamın hazin hikâyesi...
