Çünkü yetkinlik safdilce inanıldığının aksine gençlik değildir, olgunluk çağıdır. Gençlik aşırı olduğundan, her şeye fazlasıyla yeterli olduğunu vehmeder, oysa olgunluk çağı kendi doruğuna erişmiş, son haddine varmış bulunduğunun farkında olduğundan, kendi sınırlarını da keşfetmektedir. Olgunluk, gençliğin içtensizlik ve sorumsuz taşkınlıklarını dizginleyiştir. Öyle olmasına öyledir de, bir bakıma, kuşkusuz bir geri çekiliş, indirgenmedir o. Kıtlıktan ötürü değil, tam tersine. Olgunluk öylesine yetkin bir kuvvettir ki, kendisinin bir bölümünü kalanına gem vurmak, çeki düzen vermekte kullanabilir.