Babam Celalettin Ökten bir beyit okurdu:
"İnsan ne garip câneverdir.
Âkil görünür, cünûna serdir."
( 'Canavar' kelimesi aruza uysun diye 'cânever' şeklindedir)
Sayfa 19Kitabı okudu
KORE’Yİ İSLAMİYETLE TANIŞTIRAN İMAM
1950’li yıllar… Giresunlu bir delikanlı elinde tahta bavulu ile İstanbul’a gelir. Amacı ilim tahsil etmektir. Mahir İz, Celalettin Ökten, Ali Rıza Sağman gibi hocalarla yolu kesişir. Din eğitimi almaya başlar. O dönem hem askere moral vermek, hem de dini vecibeleri yerine getirmek hususunda yardım etmek üzere tugay imamları görev yapmaktadır ve
İnsanın ömrü, günleri değil, eserleri, hizmetleri kadardır. Hizmet, sektör olamaz, ancak sanattır. Yunus Emre, Dâvûd el-Kayserî, Sadreddin Konevi, Molla Fenari, Mehmet Akif, Nurettin Topçu, Süheyl Ünver, Muzaffer Sarısözen, Nida Tüfekçi, Celalettin Ökten ve Turgut Cansever'in hizmetlerini kim unutur?
İnsanlar unutsa, milli hafıza unutmaz.
• İbrahim Tenekeci
Asrın ihtiyaçlarını müdrik,doğuyu ve Batı'yı iyi bilen Münevver, dindar görüneceğim diye mutaassıp olmayan, aydın desinler diye dinden taviz vermeyen, tavizsiz fakat müsamahakâr bir gençlik...
- Mahmut Celalettin Ökten
Asrın ihtiyaçlarını müdrik, doğu ile batıyı iyi bilen münevver, dindar görüneceğim diye mutaassıp olmayan, aydın desinler diye de dinden taviz vermeyen, tavizsiz fakat müsamahakâr bir gençlik.
Celalettin Ökten
Sayfa 121 - aşinakitap
Dindar Bir Doktor Hanım: Ayşe Hümeyra Ökten’in hayat hikayesi
Ayşe Hümeyra Ökten, İmam Hatip camiasına damgasını vurmuş Celalettin Ökten’in doktor kızının hikayesi.
Ayşe Hümeyra hanım, cumhuriyetin ilk yıllarında dindar, muhafazakar insanların özellikle okuyan, çalışan dindar kadınların yaşadıkları ile bir kadın olarak kendisini işine ve Medine-Mekke’ye adayan Medine aşkı ile tutuşan bir hanımefendinin hikayesi. 
Saadettin Ökten 
Ayşe Hümeyra Ökten
AKIL- Sayfa Devamı 3
CELALETTİN ÖKTEN (1882-1961) Önemli ilim ve hizmet ehli
âlimlerimizden biridir. Imam hatip okullarının açılmasında büyük emeği vardır.
İslami ilimlerin yanında Batı bilim ve düşüncesini de iyi bilir.
İnsan "
O niye öyle olmadı, bu niye böyle olmadı?" gibi problem üre tir.
Yani doğanın kendi akışı içe risinde yaşamaya dayanamaz, hammül edemez.
Problem üretir, çünkü bir şey leri idrak eder ve kendi varligina, kendi doğasına, kendi içgüdüle rine, kendi kendine tanımladığı yapay dünyaya ters düşen bir şeyler üretir.
Sonra da problemleri aklıyla çözer.
Böylece doğadaki diğer varlıkların -buna cansızlar da canlı lar da dahil- üzerinde kendisine bir üst düzlem kurar, bir ha kimiyet düzlemi kurar.
Akıl bu işe yarar.
Ve o hâkimiyet düzleminin kodu, seviyesi değişebilir. Yuka rıda olur, aşağıda olur o düzlemi kurar.
ya da yerler boşluk kalır ama mutlaka
Zaten ilahi emir/haber de bu yönde tecelli etmiştir: "...bütün varlıkları, insan dediğimiz yarattığımıza musahhar kıldık." (Casiye, 13)
Yani emrine tahsis ettik. Bunun da sebebi akıldır.
Sayfa 18Kitabı okudu
AKIL-sayfa devamı 2
Vahyî söylemde dağlara, taşlara teklif edilen ama onların ka- bul etmediği emanet işte bu emanet...
İnsan olmanın onuru ve mesuliyeti...
Bu akılla insanlar hem problem vazediyorlar hem problem çö- züyorlar. Yani bu akıl olmadan insan dediğimiz varlığın do- ğada yaşaması mümkün değil.
Başka canlı türleri bu akıl olmadan doğada yaşayabiliyor ama insan bu akıl olmadan yaşayamıyor.
Çünkü fiziksel donanımı doğada yaşaması için yetersiz.
İnsan aslında zayıf bir varlık... Aklına ve hayatın devamı için üreme içgüdülerine dayanarak doğada hayatını temâdî etti- riyor (devam ettiriyor). Ama akıl olmasa yaşayamaz. Çünkü hayatın, karşısına çıkardığı problemleri çözemez.
Mesela minicik kedi yavrusunu doğaya bıraktığınızda ona bir şey olmaz, yaşar. Öteki kedi gelip onu boğabilir, o ayrı... Ama hayat devam ediyor. Orada vahşi hayatı görüyorsunuz. Halbuki yeni doğan çocuğu doğaya bırakırsanız kurda kuşa yem olur.
Bu böyledir; aklınızı kullanırsanız bir yere gelirsiniz.
İnsan, doğa karşısında çok zavallıdır.
Doğadaki bütün canlılar içerisinde doğaya en uyum sağlaya- mayan varlıktır.
Tırnakları zayıflatılmış, derisi inceltilmiş, postu yok, kasları yok, yeterince güçlü değil.
Yani doğal hiçbir sürece direnemeyecek haldedir. Hayvanlar tırmanırken, öldürüp yemi parçalarken insana çatal-bıçak lazım. Yaratan bizi fiziksel özelliğimizle doğadan uzaklaştırmış aslında.
Babam Celalettin Ökten bir beyit okurdu:
"İnsan ne garip cânâverdir."
Akil görünür, cünûna serdir."
*
Cân-âver: Can taşıyan.
Sayfa 17Kitabı okudu
İnsan Yetiştirmek
''Asrın ihtiyaçlarını müdrik, doğuyu ve batıyı iyi bilen münevver, dindar görüneceğim diye mutaassıp olmayan, aydın desinler diye de dinden taviz vermeyen, tavizsiz fakat müsamahakâr bir gençlik...'' fikriyle arzuladığı neslin mimarı olan Celalettin Ökten Hoca
Mahmut Celalettin Ökten anılarından:
Bir tatil günü, sevgili dostu Nureddin Topçu bey, onu okulun tuvaletlerini temizlerken görmüş “hocam, bu genç işidir, bırakın öğrenciler yapsın” demiş. Celal hoca elindeki süpürgeyi bırakmadan, gülümseyerek şu ilginç cevabı vermiş:
“Gençler yaptıkları işlerle şahsiyetleri arasında bağ kurarlar. Bu yüzden ileride ‘ben tuvalet temizleyi okudum,’ diyerek aşağılık duygusuna kapılabilirler. Talebenin şahsiyet oluşumunu tehlikeye atamayız. Onların gürbüz bir fidan gibi yetişmeleri, bizim sorumluluğumuzun icabıdır.”
