Varoluş, ekranda (dışarıda) değil, bilincindedir.
Kâinat toplanmış insanda, insan da toplanmış beyinde.
Ağaç toplanmış meyvede, meyve toplanmış tohumda.
Başlangıcı da tohumdu, nihayeti de tohum.
Hz. Musa’ya,Allah’ın “Hiç ol da gel yA Musa” demesi; “Sen hiç ol,egon olmasın ki,ben sende olayım” demek içindir.
Ve rüyalar artık kalpte tutunmadığı ve onlardan beslenmediğin zaman,bilinçli rüyaları,karaleri varoluşa yansıtabilirsin.Rüya yazabilir ve içinde dilersen oynayabilirsin.
En büyük dalâlet, karanlığın aydınlığı göstermek için olduğunun bilincinde olmamak, karanlığı aydınlıktan ayrı görmektir.
Kur’ân hazine ise,onu açan anahtar Fatihadır.Yani insanı kâmil bilincidir.