Melek, Peygamberimizi tekrar tutup sıktı. Sonra bıraktı ve <Oku! Her şeyi yaratan Rabbinin ismiyle ki O, Insam pıhtılaşmış bir kandan yarattı! Oku! ki Senin Rabbin kalemle yazı yazmayı öğreten, insana, bilmediğini öğreten, bol kerem ve ihsan sahibidir! (Alak: 1-5)> dedi. Bu âyetlerin, Atlas üzerine yazılı olduğu halde Peygamberimize Cebrail tarafından uyku esnasında Vahy edildiğini rivâyet edenler varsa da, bu uykunun, gözleri yumdurmaktan ibâret olduğunu da İbn-i Sa'd'in, Ebû Bekir b. Abdullah b. Ebi Meyrem'den rivâyet ettiği bir Hadisden öğreniyoruz.
Bu Hadise göre: Peygamberimize «Ey Muhammed! Gözlerin uyu- sun, kulağın duysun, kalbin ezberlesin!» denilmiş, Peygamberimiz de Gözlerim uyudu, kalbim ezberledi, kulağım da işitti!» demiştir
Hz. Hatice, elbisesini sıyırdı, başının örtüsünü attı ve «Onu hâlâ görüyormusun?» dedi. Peygamberimiz «Hayır, görmüyorum!» dedi. Bunun üzerine, Hz. Hatice «Ey amcamın oğlu! Sebat et! Vallahi, O, bir melektir; şeytan değildir!>dedi.
Ayrıca batı tıbbi, zihinle bedenin birbirinden ayrı olduğunu varsaydığından ve düşüncelerle hisler, fiziksel iyilikle alakalı görülmediğinden, bedenimizde bir şeyler ters gittiğinde ilaca veya ameliyata başvurmayı öğrendik.