Hep Kahır...
Dur, bırak, kımıldama, kal biraz öylece ne olur
Kokun İstanbul gibidir, gözlerin İstanbul gecesi
Cem Karaca
Hep kahır hep kahır.
Bıktım be...
Cem Karaca
Cem Karaca ... Hep Kahır....
Dur! bırak kaynasın kahvenin suyu,
Bana İstanbul`u anlat nasıldı?
Bana boğazı anlat nasıldı?
Haziran titreyişlerle kaçak yağmurlar ardı
Yıkanmış, kurunurmuydu yine o yedi tepe
Ana şefkati gibi sıcak bir güneşle
İnsanlar gülüyordu de
Trende, vapurda, otobüste,
Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.
Hep kahır, hep kahır, hep kahır
Bıktım be...
open.spotify.com/track/5v0kY5pPW...
88 syf.
10/10 puan verdi
"İnsanlar gülüyordu de
Trende, vapurda, otobüste,
Yalan da olsa hoşuma gidiyor, söyle.
Hep kahır, hep kahır, hep kahır
Bıktım be..."
Son Öpüş... Bu muhteşem hikayenin sonunda aklıma Cem Karaca'nın sesiyle dinlediğim Nazım Hikmet'e ait bu dizeleri düştü.
Edebiyatımızda, hatta belki de insana dair yazılmış birçok eserde malesef hüzün, dert, acı başrolde.
Ah Muhsin Ünlü' nün dediği gibi;
"Burası dünya ya hu, burası bu kadar işte!"
Çok sevdiğim, yazar, şair aynı zamanda düküm 
Ali Lidar 'ın önerileri arasından görüp, alıp okudum bu müthiş öyküyü. Çok da beğendim. Tekrar tekrar okunacak gibi görünüyor. Her hazan mevsimi...
