Vakit akşamdı şehirde.
Baktım bir şarkı almış gidiyor dudaklarımı.
Gölgemi gördüm de yerde,
Seni hatırladım…”
Dilsizdir benim, acılarım!
Konuşmazlar kimseyle,
Sadece benim canımı acıtırlar,
Hiç hak etmediğim halde.
”Unuturum diye uyudum.
Yine seninle uyandım.
Belli ki uyurken de sevmişim seni.”
Birden bire
Bir çiçek
Rıhtım taşının aralığından
Uzatmış başını
Bir çiçek yolumu kesti!
Şimdi bir güvercinin uçuşunu bölüşüyoruz
Gökyüzünün o meşhur maviliğinde
Uzun saçlı iri memeli kadınlarıyla
Bir Akdeniz şehri çıkabilir içinden
Alıp yaracak olsak yüreğini
Şimdi bir güvercinin
Senin bir havan var beni asıl saran o
Onunla daha bir değere biniyor soluk almak
Sen bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma, ben çok gülerim. Ve gülerken hiç kimse yalan olduğunu anlayamaz.
MUT (SUZ )
Kim istemez mutlu olmayı
Ama mutsuzluğa da var mısın?
”Duvarlar kuşlarla dolu
Bilsen öyle yorgunum ki
Yalnız alnımı örtüyor uyku…”
Sen el kadar bir kadınsındır
Sabahlara kadar beyaz ve kirpikli
Bazı ağaçlara kapı komşu
Bazı çiçeklerin andırdığı
İş bu kadarla bitse iyi
Bir insan edinmişsindir kendine
Bir şarkı edinmişsindir, bir umut
Güzelsindir de oldukça, çocuksundur da
Saçlarınla beraber penceredeyken
Besbelli arandığından haberli
Gemiler eskirken, deniz eskirken limanda
Sevgili
Benim şiirlerim çay kokar,
Düşlerim sade sen,
Demlikte nefesin, bardakta gamzen…
Sızılarım diner, uyur dertlerim,
Çayı sen demlersen.
Gelirsen çayımı seninle bölüşürüm,
Gelmezsen ömür billah üşürüm…
”Kuşlar kadar sevdim seni,
yanlışlarımla besledim,
yalnızlığımla bekledim..
Gelmedin,
zaten gelmemeliydin…”
"Yüzünü avuçlarımın arasına alabilmek.
Bilirsin, bu öyle sıradan bir eylem değil.
Bu, bütün mutlulukların ellerime inme şeklidir."
''Biliyorsun ben hangi şehirdeysem
Yalnızlığın başkenti orası
Bir de yine sevgili çocuk
Biliyorsun kişi tutkularıyla
Yalnızlığını adlandırıyor o kadar…”
Göçebe
Herkes az buçuk sarhoş,
Herkes bir şeyler söylüyor.
Ama yalnız ikimizin sözcükleri
sarmaşdolaş…