Jose Saramago'nun Körlükten sonra okuduğum ikinci kitabı. Konu hepimizin bildiği Hz. Adem ve Hz. Havva ve onun çocukları Habil ile Kabil olaylarını bambaşka bir pencereden ve Kabilin gözüyle anlatıyor. Kitaba başlamadan önce bunun paralel bir evrende geçtiği varsayımıyla hareket ediniz.
Kitaptaki tanrı 'Efendi' ile Tevratta ki Yahve kişilik olarak benziyor. Bildiğimiz peygamberler isim ve olayları da aktarılmış ama dediğim gibi bildiğimiz şekliyle değil. Yazarın hayal dünyasında Kabil bir nevi zaman yolcusu ama bilinçsiz bir şekilde yapıyor ve 'Efendi' nin bu konudan haberi yok. (Yani başka tanrıvari biri daha var ama bahsi geçmiyor).
Akıcı bir dile sahip olmakla birlikte yazarın yazı stili insanın gözünü çok yoruyor. Hikayeye kendinizi kaptırsanız dahi bir solukta okuyamıyorsunuz. (Körlük kitabı da bu şekildeydi.)
Eğer kalıpların dışına çıkmaktan hoşlanıyorsanız bu kitap size çok güzel gelebilir ama inançlarıma ters, böyle şey mi olur, yalan bunlar diyecekseniz (ki çoğu yazarın hayali kurgusu) hiç başlamayın.
Keyifli okumalar.
