Günlük yaşamıma, sadece gecelere özgü, insanlık dışı işlerin görüntülerinin anıları egemen. Somut gerçeklerle olan ilişkim, duyarlılıklarımı acımasızca yaralıyor
Sayfa 69Kitabı okudu
"Jean'ın acısına kıyasla benim acım, bende ona olan aşkımın gücünü çağrıştırıyor!" Giderek daha çok acı çekiyorum ve bu acı giderek daha da yoğunlaşıyor. Zira Jean'ın, kokusu çiçeklerin kokularına karışarak yavaş yavaş çürüyen ölü vücudunu, yarı kararmış bir şekilde, kuşkusuz burun delikleri eritilmiş kurşunla doldurulmuş olarak tabutunun içinde sergilenmesi, acımı gitgide ve büsbütün ağırlaştırıyor.
Sayfa 69Kitabı okudu
Tam bir ahmak olmak ve onlara olan en derin aşkımı, en büyük bir acıyla hissedebilmek için, sevdiklerimi, güzel yetişkinleri öldürmek isterdim. Bu acının tam ortasında, özgürlüğün ışıltılı varlığını keşfedebilmeyi isterdim.
Sayfa 62Kitabı okudu
Kaslarımın lifleri, korkunç bir yırtılmayla kopartılıyordu. Acımın daha büyük olmasını ve ulvi bir şarkıya, giderek ölüme dönüşmesini isterdim. Bu, dayanılır gibi değildi.
Sayfa 47Kitabı okudu
Jean'ın ölümünden öyle büyük bir acı duyuyordum ki, onun anısından kurtulabilmek için olası tüm yolları kullanmakta kararlıydım. Yazgı denen, bir çocuğu dahi kendi amacı için acımasızca harcayabilen bu vahşi ve kıyıcı hoyratlığa karşı ve o çocuk için oynayabileceğim en iyi oyun, kurbanına duyduğum aşkı onun sırtına yüklemekti.
Sayfa 46Kitabı okudu
Ya siz,
Nasıl bilirdiniz çocukluğunuzu ey cemaat?
Nasıldı
Öldürdüğünüz birinin cenaze namazını kılmak?
Sayfa 23
