Ben bu işin içinden çıkamadım... Daha kaç dostu kaybetmemiz lazım gerçeği görebilmek için? Kaç cenazede kıymetini bilmediğimiz, doyasıya yaşayamadığımız zamanın ardından gözyaşı dökmemiz lazım? 'Keşke'lerle savaşmamız lazım. Biri bana söylese ya, hesapsız kitapsız sevgiyi yaşamak için, geleceği projelendirmeden, geçmişi didiklemeden sevebilmek için ne bekliyoruz? Çünkü ne biz ölümsüzüz ne de sevdiklerimiz....