-Hiçbir şey ummuyorum, hiçbir şeyden korkmuyorum, özgürüm.
-Ne çok yalan söyleniyordu yeryüzünde; sözle, yazıyla, resimle ya da susarak.
- Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim.
Derler ki, müzik güzelse, verdiği tat bütün duygulara ayak uydurur. Mutlu insan, melodilerde mutluluğu, hüzünlü insan hüznü bulur; İvan Andreyeviç’in kulakları ise yalnızca fırtınaların uğultularını duyuyordu.
Hayatım şekilsiz, amaçsız, değersiz görünüyordu. Büyüdükçe etrafımda oluşan duvarların arasına hapsolmuştum. Özgür olmayı çok özlüyordum. Zincirlerimden kurtulup kaçmak için can atıyordum.