Sana doğru yürüyenin akılda başka olanı biten yoktur.
Mütevazı görünme çabası ile akla,
fikre, ortaya gelişin dayandığı bu muhteşem varoluşu kim tartışmaya açabilir.
'içimde büyüdün"demişti, Camilla,Arturo'ya.
Satırlardan, kitap kapaklarında düşmeyen sonsuz ayrılık içeren muhteşem bir kabullenişle seviyordum seni.
''Tıpkı, Bandini gibi ''
Yani hem canın cehenneme,
hem cennetin hammaddesi sensin..
Yine, benzetildiği şeylerin zerafetine nişane edilen,kusursuzluğu ile ödün bütün kabahatlere,
içinde benzersiz karşılaştırmaları, kıyasları soluk almaksızın akıl koridoru doldurmalarıyla sen,
tevazu gösteriyorsun.
içinde benzersiz karşılaştırmaları,
kıyasları soluk almaksızın akıl koridoru doldurmalarıyla
orada birmilyonışıkyılı mesafesinde,
nasıl parıldıyorsun.
Sanıyorsun ki, eskisi gidip yenisi gelince devrim yaptı yüzünde güzellik,
bir sürü heykel dikildi Viyana'da, prag'da meydanlara.
ay sende, gezegenler, kuzey ışıkları sende zira..
Bir bok bilmiyorsun.
Ne sevmeyi güzel,
ne durmayı uzakta adabıyla..
Cennetin varoluşu
Bir çiçek
Açılmış güneşe bakıyordu
Karıştı ortalık her yer toz duman
Bir adam belirdi o hengamede
Kendini çiçeğin üstüne attı
Üstünden tüm insanlık geçti adamın
Ceketi gömleği toza bulandı
Zaman geçti ortalık durulunca