Nazım Hikmet Ran
Nazım Hikmet'in Aziz Hatırasına
Dünya tarihinin belki de en kanlı yüzyılının başında doğdu. Dönemin koşullarına göre oldukça varlıklı ve eğitimli sayılabilecek bir aileden geldi.
“Üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim” der Otobiyagrafisinde.
Paşazadeydi aslında burjuva karşıtı olmasına rağmen. Ancak çok kızardı kendisine “Paşazade” diye
Velinin, çocuğunun dersin akışını bozduğuna ikna etmem için benden istediği belgeler:
-muhtardan alınacak adres bilgisi
-yeşil pasaport
-noter onaylı kira sözleşmesi
-okul günleri içerisinde çıkarılmış bir kanun hükmünde kararname
-son altı ayda çekilmiş iki adet biyometrik fotoğraf
-Üzerime kayıtlı varsa ev, arsa veya arabaya dair birer kanıt
-Edevlet'ten alınacak öğretmenlik görev yeri belgesi
-cumhurbaşkanlığı gazetesinden çıkarılacak bir yayın
-Maaş bordrosu ve son maaşın enflasyon karşısındaki durumu
-Asker kaçağı olmadığıma dair çatışma içindeyken çekilmiş bir resim veya cepheden yavukluma yazdığım içli bir mektup
Bu milletin külüne üflesen altından iman çıkar…
Çanakkale'de cephede Ramazan ayı: Bir asker cepheden kızına mektup yazıyor, diyor ki: “Benim güzel kızım bugün Ramazan’ın ikinci günü. Şeyhülislam oruç tutmayabilirsiniz diye fetva yayınladı ama benim içim rahat etmedi oruca niyetlendim. Sahur vakti çalıların arasında iki kök çiriş (pırasaya benzeyen daha küçük bir ot) buldum onlarla sahur ettim.
Gündüzü yeni siperler kazdık, hiç susamadım, taarruz arttı ve kafamızı çıkaramadık. Akşam olunca bir asker ezan okudu. Siperin içinde matara elden ele dolaştı.
Herkes orucunu su ile açtı.
Ben zannettim ki sadece ben oruçluyum meğer bölüğün hepsi oruçluymuş. Matara en son bana geldi. Geldi ama ben kendimden utandım, çünkü arkadaşlarımın hepsi sahursuz oruç tutmuşlar. Ben ise iki çirişi yediğim için arkadaşlarıma karşı kendimi mahcup hissettim. O gün oruçlu şehit olan Erzurumlu, Darendeli Yeniceli ve diğerlerinin hakkını nasıl öderim diye gözyaşı döktüm. Şehadete yürüyenler iman ve vatan sevgisini gönlünde taşıyanlar…”Ruhları şad olsun. Âmîn
Şu an ne yapıyorsun, bana acı veren sevgilim? Senin somurtkan ya da neşeli başını görebiliyorum, gözümün önüne getirmeye çalışıyorum, cepheden: taa ayak parmaklarının tırnaklarına dek her şeyin, ama her şeyin yokluğunu hissediyorum bir kâbus gibi, bunu asla anlayamayacaksın hayatım.
Sayfa 33Kitabı okudu
Mırazkul onlara cepheden mektup gelip gelmediğini hiç sormazdı.
Sayfa 30Kitabı okudu
