(Aşka Müptela-Kendimin Şiiri)
Ben şair olacak adam değildim.
Sokakta gözgöze gelmeden önce.
Bu imkansız aşka çoktan eğildim.
Kurtulmam mümkün mü ölmeden önce.
Bilmezdim sevdayı,hasreti,gamı.
Gözlerin hakkımda verdi idamı.
Bulmalıyım kayıpta olan adamı
Kabuslar uykumu bölmeden önce.
Güneşin varlığı kâr etmez bana.
Hepten karanlığım,nedir ki mana?
Mecnuna dönmeden gelsem imana.
Şeytan nefsim aklımı çelmeden önce.
Müptelası olmadan,unutsam keşke.
Kan çanağı ruhumu uyutsam keşke.
Panzehiri bulupta bir yutsam keşke.
Kalbimi oklarla delmeden önce.
İnsanların para yatırmadıkları bir bankanın hesabına yazdıkları bir çekten başka bir şey değildir, iyi niyet.
Sayfa 119
Kimsenin kimseyi yargılayacak durumu yok. Her insan kendi bilir çektiği acının boyutlarını ya da yaşamında anlamın hepten yok olduğunu.
Sayfa 26 - Can Yayınları 67. BaskıKitabı okudu
Altında doğduğum yıldıza hepten lânet olsun.
72
Bu günler de ,
Çöpten kalem bulmuş deli gibiyim!
Boş bulduğum badana sürülmüş duvarların
Bir tarafına hayallerimi,
bir tarafına da hayatın gerçeklerini yazıyorum .
Derda Yuşa
.. sıcacık elinin kendi elinin içinde titrediğini duyabiliyordu, öylesine yepyeni, heyecan verici bir duyu!
Ne var ki, öfkeden kudurmuş bir evrenin yanı sıra bakılınca, sevmek, yaşamak, bütün insanca şeyler küçük ve çerden çöpten kalıyordu.
.
Sayfa 313
