Şeker satacaktım, akide şekeri.
'' Haydi şeker, parayı cepten çeker, parası olmayan burnunu çeker.''
Sayfa 53Kitabı okudu
Servet birikimi olduğu yerde durur. Para hareket eder. Bir cepten diğerine yolculuk yapar. Servet birikimi bir yığındır; para ise servetin bir ölçüsüdür.
Sayfa 33 - Scala YayıncılıkKitabı okudu
Ruhumun bir mendilin cepten çekilişi gibi benden çekildiğini hissettim.
“Haydi şeker, parayı cepten çeker, parası olmayan burnunu çeker.”:::!!!
Secde Etmeyen Şeytan
Kime ve neye güvendin be Şeytan!
-Allah'ın (c.c) emrine karşı eğilmek neden bu kadar zor geldi?
-Neyinden ne kaybedecektin?
-Secde emrine karşı gelmekle ne kazandın?
- O güzelim cennetten 'kovulma' haberi karşısında Allah'tan özür bile dilemedin... Allah'tan daha güçlü ve seni savunacak bir ilahın mı vardı? (Hâşâ!)
- Allah'ın (c.c) hükmünün geçmeyeceği (Hâşâ!)bir belde mi vardı da oraya kaçmayı düşünerek itaatsizlik ettin?
- Kovulmaya karşılık Allah (c.c) ile aramıza gireceğinin ve ibadetlerimizin içini boşaltmaya çalışacağının istihbaratını aldik... Çok kurnaz, zeki, sabırlı ve her dönem teknolojiyi en iyi kullanan bir uzman olduğunu da öğrendik...
- Hedefinde Allah'ın (c.c) dediklerine kulak vermek isteyenler var... Bunu biliyorum... Ama beni öncelikle ilgilendiren kısmı hedefinde 'benim' olmam... Tam 38 yıldır benimlesin... Kim bilir kaç yılımı yedin...
-Damarlarımda dolaşan kan kadar yakınsın... İstihbaratçıları kıskandıracak kadar hakkımda bilgi sahibisin... Yazdığım her harfi okuyorsun... Ama fiili bir gücün yok... O gücü sana verme yen Allah'a (c.c) hamd ediyorum...
-Allah'tan uzaklaştığım oranda sana yakın oldum... Seninle geçen birlikteliğim cepten yedirdi bana... Sen ısmarladın, ben ödedim... Sen kötü bir arkadaşsın... Beni kandırmak için araya kimleri koymadın ki?
Bu satırları yazarken seninle her birlikte oluşumdan delerimi aksattığım için Allah'tan özür diliyorum... Bu konuda seni örnek almıyorum... Zekâna yakışmayan bir inadını örnek almamı bekleme benden...
Namazda Huşuya Götüren 155 Etken
Bir geldi mi temmûz-ı keder böyledir işte
Deryâ-yı dilim çöl çöl eder böyledir işte
Cepten dökülür sanki kuruşlar yola tek tek
Gün gün geçiyor ömr-i heder böyledir işte
Bilsen nasıl imrenmedeyim zâhide bazen
Şi‘rim okuyup eskice der böyledir işte
Gel umduğun ey kalb-i hazin boş yere umma
Sen öyle umarsın da kader böyledir işte
Derler ki benimçün götürür baht-ı siyâhın
Bir gölge ki yanınca güder böyledir işte
Cilveyle geliş gamla gidiştir dem-i dünya
Hep böyle gelir böyle gider böyledir işte
“Vurduksa kimin sırtına vursun bize şimdi”
Âlemlere Rahmet mi lider böyledir işte
• Ömer Demirbağ
Hüzünlüdür aşkım
İçten bağlıdır çünkü
Sorguya çekmez unutkanlığını kimsenin
Dökülmez ağızdan düşmesi gibi cepten bir gazetenin
Birleştiricisi değildir burgaçlanan sıkıntının
Çekilmez yarımadanın dalgakıranına karamsarlık taslamak için
Hüzünlüdür aşkım
Çünkü aşkın kargışlı huyundandır hüzünlü olmak
Işık gibi
Mutluluk da hüzünlüdür
ZERYÂ
Sana baktıkça örgütleniyorum Zeryâ
yağmurla, suyla, acıyla, aşkla.
Zamanın tıkırtılarını göğsümüzle karşılayarak
yaklaşıyoruz suların karanlığına
Yakışıyoruz ölüme.
Sen yine de gülümse sevgilim, pencerelerim var hâlâ yolunu gözlemek için.
Başıma ne geldiyse sendendir
Değil mi ki yağmursun
Değil mi ki ıslanmışım
Çölün serabına
Ne olursa olsun direneceksin, yaşayacaksın. Ama nasıl, nereden güç alarak, kimden yardım isteyerek! Bunu da yapacaksın yerine göre. Hemen her seferinde, karşılığında neyin gittiğini hesaplayarak... Satılmadan, köpekleşmeden, altta kalmadan, ileride bir yerine beş vererek... Cepten, yürekten, emekten mutlaka ödeyerek...
Sayfa 44 - 7. Basım - Ocak 2018Kitabı okudu
"Ruhumun,bir mendilin cepten çekilişi gibi benden çekildiğini hissettim."
İş Çıkmazı
İşten çıkalı epey olmuştu. Yine yemeğe geç kalmıştı. Trafik yoğundu. Kafası da. İş, işte kalmıyor eve kadar her gün ona eşlik ediyordu. Evde de rahat bırakmıyordu da hanımla çocuklar sağolsun telefonu elinden alıyordu. Her an ulaşılabilmek insana ne ağır bir yüktü. İnsan; her zaman ulaşılabilir bir zamanda, herkesin ulaşabileceği bir mekanda yaşamıyordu. Teknoloji yanlış düşünüyordu.
Sonunda siteye ulaşmıştı. Bir an önce arabayı park edip günün yorgunluğunu ceketi gibi üzerinden atmak, rahatlamak istiyordu.
Otopark doluydu. Mecburen sitenin dışına bırakmak zorundaydı. Arabayı park etti. Geçende çalınan komşusunun arabasını hatırladı. İçine ektiği korku tohumlarıyla evine doğru yürüdü.
Ev, dış dünyanın iç alemiydi. Mahremdi. Evdeki huzurdu, hayatının damarlarında gezen. Bunu bilerek sarıldı karısına ve çocuklarına. Kısa sürdü bu her mutlu an gibi. Eşi gününü anlatırken arayamadığı müşterisi aklına geldi. Sustu. Dinliyormuş gibi yapmaya devam etti. Eşi de anlatıyormuş gibi yapmaya. Daha sonra çocuklarla oynamaya geçti. Onların neşesiyle tam oyuna dalmıştı ki bir otomobil alarmıyla irkildi. Korku tohumları filizlenmişti. Apar topar bahçeye indi. Neyseki bir sorun yoktu. Ama arabayı bağlayacak sağlam kazık da.
Geceyi düşündü ertesi günü,hayatı…Yorulmuştu.Mutluluğu aramak istiyordu cepten, arabaya binip huzura gitmek istiyordu.Park etmek istiyordu kendini sükunete. Korkularını,endişelerini dönüştürmek istiyordu sevgiye,ilgiye....
İnsan;hayalden ibaret insan, yaşayamaz olandı. Anladı...
Cepten hüzünler yiyorum uzun süredir. Ağlamaklı bir iç borca bile girdim. Karşılığında devrik cümlelerime dinlemeye alındı ve kelimelerimin şifresi çözüldü.
Sayfa 37Kitabı okudu
