Kendimize işkence etmek için gelmişiz dünyaya.
Şiir bir anlam değil, durumdur; anlamak değil, olmak.
İnsanlarla yaşıyoruz ama kendi hallerimizi yalnız kaldığımızda düşünüyoruz.
Düzen kurmak, bir başkasının varlığına dayanabilmek ve canın istemese de onunla yatmaktı. Para sahibi olmak ise yalnız kalabilme olanağı demekti. Peki de, parası olan aylaklar ne demeye başkalarının, gürültü patırtının peşinde koşuyorlardı?
Sayfa 100Kitabı okuyor
Var olmadığımız an, ölürüz. Bu kadar.
Bir şeyden, onu görmezden gelerek değil, ancak onu yaşayarak kurtulabiliriz.
Dünyanın nasıl olduğunu düşündüm. Hepimiz çalışmayacak duruma gelmek için çalışıyorduk, ama biri çalışmayacak olursa kızıyorduk ona.
Sayfa 75Kitabı okuyor
Bir insan kendini kurtaramıyorsa onu hiç kimse kurtaramaz.
İnsan artık istemediği zaman elde eder bazı şeyleri.
Sayfa 249 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ne konuşma ne de kendimi zorla kabul ettirme isteği duyuyorum artık.
Akşamı, kendime arkadaşlık etmek için, aynanın karşısında oturarak geçirdim.
Sayfa 138Kitabı okuyor
Okuyarak yeni fikirler değil, bizim tarafımızdan zaten düşünülmüş ve bir sayfaya basılmış düşünceleri arıyoruz.
Sayfa 146Kitabı okuyor
Savaş barbarlıktır, çünkü savaşmak için insanın her türlü pişmanlığa, hassas değerlere ve bağlılığa karşı katılaşması, bu değerler yokmuş gibi yaşaması gerekir ve savaş bittiğinde, bu değerlere geri dönmek için gereken hassasiyet parçacıklarının her biri kaybolmuştur.
Sayfa 163Kitabı okuyor
Birinden öç mü alacaksın? Onu bağışlamış gibi davran; bırak, hayat öç alsın oldan. Zamanın kendi kendine geçişi, kurbanın bir şey yapmasını gerektirmeden, nasıl olsa korkunç acılar çektirir herkese.
Bir daha, yalnız sana bağlı olmayan şeyleri ciddiye alma; aşk, dostluk, ün gibi.
Yalnız sana bağlı olan şeyler konusunda da, bunları ciddiye alıp almamanın bir önemi var mı? Kim bilebilir? Herhangi bir "kimse" yok ki; "ben" bile anlamsız bir kelime olur bu durumda. Daha iyi, daha iyi.
Sayfa 81 - CanKitabı okuyor