Türk edebiyatının en usta ve en ince sanatçılarından Sabahattin Ali'nin bu kitabında kendinizi gece sefası tarlalarında bulabilirsiniz. Nasıl ki gece sefası gündüz solgun, halsiz ve ümitsiz bir durumdayken, güneşin batmasıyla beraber canlılığa, umuda ve ışığa dönüşür.
Bu kitap tam olarak öyle.
"Başın öne eğilmesin,
Aldırma gönül, aldırma;
Ağladığın duyulmasın,
Aldırma gönül, aldırma...
Dışarda deli dalgalar
Gelip duvarları yalar;
Seni bu sesler oyalar,
Aldırma gönül, aldırma...
Görmesen bile denizi,
Yukarıya çevir gözü:
Deniz gibidir gökyüzü;
Aldırma gönül, aldırma...
Kurşun ata ata biter;
Yollar gide gide biter;
Ceza yata yata biter;
Aldırma gönül, aldırma..."
