Anneler günü kutlu olsun :D
Ana arıyı, genç dişi arıları, kendi kızlarını, doğar doğmaz yok etmeye, ya da dövüşte ölüp gitmeye yönelten o yabanıl ve içgüdüsel hınca, güç de olsa, hayranlık duymamız gerekir; çünkü bunun toplumun yararına olduğu kuşkusuzdur; ve ana sevgisi ile ana hıncı, iyi ki ikincisine doğada pek seyrek rastlanıyor, doğal seçmenin amansız ilkesine göre tümüyle aynıdır.
Çok eski çağlarda bir insanın daha hızlı atları tercih ederken; diğerinin daha güçlü ve cüsseli olanları tercih ettiğini varsayabiliriz. İlk oluşan farklar çok hafif olacaktır; ama kimi yetiştiricinin daha hızlı ve kimisinin daha güçlü atları seçmeye devam etmesiyle, bu farklar zaman içinde artarak iki ayrı alt-ırk oluşturacak ve asırlar
sonra bu alt-ırklar da, iyi-yapılanmış iki ayrı ırka dönüşecektir. Farklar yavaşça artarken, ara karakter sergileyen ve ne çok atik ne de çok güçlü olan alt-düzey hayvanlar ihmal edilecek ve yok olma eğilimi gösterecektir.
"Görmezden gelin, ses etmeyin, cevap vermeyin. Sessizlik herkesi mahveder."
"Doğanın cansız tüm güçleri-kayasından karına ve buzuna, rüzgarından suyuna-birbiriyle savaş ederken ,insana karşı birlik oluyordu."
can
İnsan sadece görünen dış özelliklere göre hareket edebilir: doğa, canlıya yararlı olmadığı sürece, görünüşe önem vermez.
Çünkü akıl, bizi yanılsamadan ve içgüdünün kör güçlerinden, aynı zamanda korkularımızdan, dar görüşlülükten ve korkaklıktan kaynaklanan fantezilerden kurtarabilen eleştirel bir güç olarak görülür. Tamlığa en yakın şey bu akıl gücündedir ve tümüyle bize aittir, çoğunlukla kahramanca olan kendi eylemlerimizle gelişir. (Bu noktada genellikle modern "bilimsel" aklın devlerinin isimleri sayılır: Kopernik, Darwin, Freud.)
