İslam bir ağaca benzetilecek olursa iman bunun köklerini, salih amel gövdesini ve güzel ahlak da yaprak, çiçek ve meyvelerini temsil etmektedir. Şüphesiz kök ve gövdenin varlık nedeni ve nihai hedefi meyvedir. Dolayısıyla insan ancak onunla beklentilerine ulaşmış olur.
hayattan akanlar ve savrulan duman her deliğe girmeye, sızmaya muktedirdir. yaşıyor olmak böyle çepçevre şimdide ve hele geçmişten üzerimize düşenlerle hevenk hevenk bir müddet kendi çağına asılı kalmaktır. Bir mevsimlik çiçek gibi giderek yapışkan, sonunda kurur gibi solmaktır.
Başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden, kendi bahçeni oluştur. Ve kendi ruhunu kendin süsle. Göreceksin ki, dayanıklısın ve kuvvetlisin. Ve sen çok değerlisin.. ‘‘Anlamak, sevmenin başlangıcıdır..’’
Spinoza
Bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde,
Bir yanlışı düzeltircesine açmış;
Gelmiş ta ağzımın kenarında
Konuşur durur.
Bir gemi bembeyaz teniyle açıklarda,
Güverteleri uçtan uca orman;
Aldım çiçeğimi şurama bastım,
Bastım ki yalnızlığımmış.
Bir başına arşınlıyor bir adam mavi treni
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Bu yüzden ara ara işler içinden çıkmaz bir hâl aldığında, ve bir şeyleri çözüme kavuşturamadığında 221B Baker Sokağı'nda yaşayan o iki adamı yardıma çağırmak istemesi normaldir.