Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata
Bir küçücük oğlancık, bir gün okula başlamış. Pek mi pek akıllıymış.
Okulu da pek büyükmüş. Ama akıllı çocuk, sınıfına dışarıdan kestirme bir yol bulmuş.
Buna çok sevinmiş. Artık okulu ona kocaman görünmüyormuş.
Bir zaman sonra, bir sabah öğretmen demiş ki;
"Bugün resim yapacağız." "Ne güzel ! " demiş çocuk. Resim yapmasını
Aşık Veysel ŞATIROĞLU
D. 25 Ekim 1894, Şarkışla, Sivas - Ö. 21 Mart 1973, Sivrialan, Sivas. Aramızdan ayrılışının 43. yılı. Saygıyla anıyoruz büyük ustayı. Ruhun şad olsun.
Kendi anlatımı ile yakalandığı çiçek hastalığı ve hayatı boyunca oluşan görme sorunu:
"Çiçeğe yatmadan evvel anam güzel bir entari dikmişti. Onu giyerek beni çok
sanırım kim olduğumu merak edip duruyorsun, ama sürekli bir adı olmayanlardanım. adım sana bağlı. aklından ne geçerse bana öyle seslen. çok eskiden olmuş bir şey düşünüyorsan; diyelim biri sana bir soru sordu, sen de yanıtını bilmiyordun.
benim adım bu.
belki de bardaktan boşanır gibi yağmur yağıyor.
benim adım bu.
ya da biri senden bir şey
Bu Kitap Şu Tecellîden Doğdu
Rüya gördüm, çağların duvarı uzuyordu
Önümde. Granitle etten bir yığındı bu.
Bağrına uğultusu sinmişti milyonların
Endişeden kaskatı kesilen o duvarın.
Loş oyuklarda vahşi gözler parıldıyordu,
Yığınlar, kabartmalar, nakışlar oynuyordu,
Zaman zaman önümde açılıyordu duvar.
Yeşimden somakiden ve altından saraylar:
Uluların, bahtiyarların
''Hiçbir renkli kalem siyah olan yolu renk cümbüşüne çeviremez..
Yazgı çoktan yazılmıştır; Kalû Belâ'da..'', der Gökçen Puğar..Ama yolun kenarına çiçekler ekmenizi de engellemez hiçbir siyah yol.. Duanız çiçek olsun yolunuza..