Kucağına aldığı herhangi bir bebeğin nefes alıp verişlerini hisseden herhangi bir insanın herhangi bir cana kastedebileceğine inanmak istemedim hiçbir zaman. Üzerine doğrultulan namlulara gülümseyen çocuklar karşısında bir silah nasıl olur da çiçekler açmaz. Anlamadım...
Recommendation List
𖦹 Bilim-kurgu/ Fantastik 𖦹
• 
Ben Robot
• 
Vakıf (seri)
• 
Dune (seri)
• 
Ubik - Cep boy
• 
Kurtuluş Projesi
• 
Warcross - Bir Sanal Gerçeklik Oyunu
ERKEKLİĞİN ÖLÜMÜ
Hiroşima'daki nükleer patlamadan sonra üzerindeki giysilerin deseni kadınların tenine nakşolmuş, derler. Binlerce hikâye duydum ama hiçbiri bu kadar dokunaklı gelmedi bana. Neden biliyor musun? Kadının giysisinin üzerindeki desen onun ruhundaki şenliğin bir işareti değil mi? Bu dünyada kadınlar için o kadar az imtiyaz alanı var ki. Belki de bunların en güzeli, iç açıcı desenleri olan giysiler giyebilme hakkıdır. Erkeğe "ayıp" görülüp de kadına bahşedilen nadir zarafettir. İri güller, kır çiçekleri, gelincikler, zambaklar, stilize çiçekler geleneksel kadınsılığın en iddialı simgesi değil mi? Bir vahşet ateşi, bir eril şiddet yıldırımı o neşeli motifi yakarak, lanetli bir dövme gibi kadının tenine işliyor.
Bir kadının sayısız kez bıçaklanarak öldürülüşünü izledim geçen gün. "Yardım edin" yakarışının perde perde soluşunu dinledim. O soğukkanlı kocanın bıçağını çekip kadının üzerine yürümesiyle birlikte orada bulunan herkesin nasıl ustaca sıvıştığına tanık oldum. Sonra da sustum. Tıpkı giysilerdeki çiçek motiflerinin ateşle tene nakşolması gibi, kadınlığın feryatları hepimizin ruhuna ateşle oyuluyor. Kadının kaybettiği bir savaşta kimsenin kazanma şansı yoktur. Yalnızca izliyoruz. "Ölüyorum, yardım edin" diye feryat eden bir kadının öldürülüşünü izlemekle ölüyoruz. Öldürülen her kadınla biraz da erkekliğimiz ölüyor. Ve biz susuyoruz. Kimseye söyleyecek bir sözümüz yok. Kimseye susacak bir sözümüz bile yok. Kendi kendimize susuyoruz.
Kendi kendine susana da deli denir mi?
7 Mayıs Çarşamba, tükenmiş kelimeler ve metruk binalar üzerine.
Kitabın son sayfasına gelmişti. Birkaç kelimelik nefesti aldığı. Toprağında eğrilmiş beyaz sardunyası bir yaprak düşürüverdi masanın üzerine. İçini üşüten rahatsız edici gerginlikteki akşam serinliğinde buz gibi olmuş kahvesinden bir yudum aldı sitemkâr bir tavırla. Telaşlı ve sabırsız esen rüzgar yüzünü tatlı tatlı okşuyordu. Gözünün önüne düşen
138 syf.
·
Puan vermedi
Sait Faik okumak beni hüzünlendiriyor. Bu incelememi kabul ederlerse elbet;
Sevgili abim beni her sürekli destekleyen, 
Metin T.
Her cümlesiyle beni destekleyen, yaşadığımı, hissettiğimi anlayan, 
Muzaffer Akar
Ve değerli dostum, kıymetli insan, yazdıkları ile beni benden alan;
